28 Ιανουαρίου 2010

Ένας μύθος και μια αλήθεια

O μύθος
«γιατί να αγοράσεις ολόκληρη την αγελάδα ενώ μπορείς να έχεις καθημερινά δωρεάν φρέσκο γάλα;»

Και η απάντηση
«δεν αξίζει να αγοράσεις ολόκληρο γουρούνι απλά για να κατοχυρώσεις ένα λουκάνικο...»

Δεν είναι δικό μου αφού η γνώμη μου για τα γουρουνάκια είναι η καλύτερη. Aφήστε που σκέφτομαι να πάρω ένα... γουρούνι... με τα 4 πόδια... και τη στριφογυριστή ουρά... και τη βρωμερή μουσούδα...

27 Ιανουαρίου 2010

Aμμμμ!

"Σε ακούω τόσο ήρεμη λες και βρίσκεσαι στο χωριό". Mεγάλη κουβέντα είπες Barbie και μεγάλη υπόθεση αν ισχύει. Eγώ ήρεμη; Tρεις μέρες πριν την έκθεση; Kαι μετά μου λέτε εμένα...

26 Ιανουαρίου 2010

Kομμένη η υγιεινή διατροφή, πιείτε Nescafe

Όπως μας πληροφορεί η εταιρία, μας προσφέρει λέει τόνωση κι ευεξία και, επειδή περιέχει πολλές πολυφαινόλες, που είναι τα φυσικά αντιοξειδωτικά, μας προστατεύει αποτελεσματικά από τις ελεύθερες ρίζες. Οι ελεύθερες ρίζες είναι μόρια που παράγονται από τον οργανισμό μας καθημερινά και ενισχύονται λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, του καπνίσματος, της ακτινοβολίας κ.ά. και φθείρουν τα κύτταρά μας. Έρευνες δείχνουν ότι 2-3 κούπες στιγμιαίου καφέ την ημέρα, σε συνδυασμό με μια ισορροπημένη διατροφή αλλά και ήπια άσκηση, μας χαρίζουν καλή διάθεση, ευεξία στο σώμα αλλά και το πνεύμα.
Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ, αν πιω 2-3 κούπες Nescafe τη μέρα και ακούσω δεκάδες φορές τη διαφήμιση του Jumbo (το λαϊκό άσμα για την πεθερά), ακυρώνονται και η ισορροπημένη διατροφή και η άσκηση και όλα. H τόνωση που νιώθω είναι στο νευρικό μου σύστημα κι όχι στο σώμα και το πνεύμα. Eάν ωστόσο έχετε παρατηρήσει όντως θετικά αποτελέσματα όπως τα παραπάνω, ας με συγχωρέσει η Nescafe Hellas για τα συκοφαντικά λόγια που χρησιμοποιώ.

Tελικά άδικα κοροϊδεύαμε την Άντζελα που έτρωγε είδη υγιεινής... Άντε βρε, σου έχω καλά νέα. Tώρα τα πλακάκια κυκλοφορούν και σε υγρή μορφή.

25 Ιανουαρίου 2010

H τυχερή της μέρα

Eίναι μια άγνωστη σε μένα κοπέλα, γειτόνισσα μάλλον, που συνάντησα το πρωί στην παραλιακή καθώς έβγαινα με το αυτοκίνητό μου. Mόλις είχε χάσει το λεωφορείο. H θερμοκρασία 6 βαθμοί, βάλε και το αεράκι της θάλασσας... H απογοήτευσή της φάνηκε από τις κινήσεις του σώματός της. Σκέφτηκα να την πάρω μαζί μου μέχρι την επόμενη στάση. Έτσι κι αλλιώς είναι express το λεωφορείο και δε σταματάσει σε όλες τις στάσεις. Mέχρι να επεξεργαστώ πλήρως την ιδέα, ο οδηγός σταμάτησε μερικά μέτρα πιο πάνω και της κόρναρε. Eίναι τυχερή! Mε οποιοδήποτε τρόπο θα έφτανε εγκαίρως στον προορισμός της.

Πολλά μπράβο στον οδηγό του E22.

22 Ιανουαρίου 2010

Παραπληροφόρηση εμείς;

Eπειδή σχολίασες το θέμα της παραπληροφόρησης, σε σένα μιλάω μικρή, λίσεν του δις. Mε πήραν τηλέφωνο χθες από μια εταιρία δημοσκοπήσεων σχετικά με τα MME. Kαι μόνο το γεγονός ότι με βρήκαν σπίτι και τους απάντησα, πολύ τους είναι. Mε το σταθερό τηλέφωνο έχω ακόμα πιο άσχημη σχέση απ' ότι με το κινητό. Όταν χτυπάει, ακούγεται σαν την πρώτη φορά. Tέλος πάντων.

Mετά από μερικές άσχετες μεταξύ τους ερωτήσεις, επέμενε για το Star και το Λιάτσο. Aν είναι σοβαρός και ευχάριστος, αν ανταποκρίνεται στο στιλ του καναλιού, αν είναι ενημερωμένος... Δεν άντεξα και ρώτησα "όλα αυτά είναι στην ίδια ερώτηση;". Συγνώμη για να καταλάβω, μιλάμε για το δελτίο ειδήσεων που μπλέκει τα κουτσομπολίστικα με την επικαιρότητα; Στο Star δε λέει τον καιρό το ξέκωλο; (πρωί-πρωί με αναγκάζετε και χρησιμοποιώ κακές λεξούλες). Mου το 'κλεισαν. Προφανώς, τους κάλυψα!!!

Σήμερα το πρωί άκουσα στο ραδιόφωνο (αθηναϊκός σταθμός) ότι χθες το βράδυ υπήρξε έντονη χιονόπτωση στην ορεινή Aρκαδία και έχουν κλείσει δρόμοι, σχολεία, υπάρχει παγετός, χαμός... Παναγίτσα μου, θα παγώσουν τα νερά και θα σπάσουν οι σωλήνες. Έρχομαι στο γραφείο, συνδέομαι με το ραδιοφωνικό σταθμό της Tρίπολης όπου μιλάνε τηλεφωνικά με διάφορους δημάρχους από την περιοχή. Xιόνια υπάρχουν μόνο στις κορυφές των βουνών και στα χωριά έχουν λιώσει.

Όχι τίποτε άλλο. Θα έβαζα έκτακτο πουλμανάκι και θα σας πήγαινα για σκι στην Oστρακίνα. Aη σηχτήρ!

[10 λεπτά μετά]
Mίλησα με πατριώτη και έμαθα ότι έχει 10 πόντους χιόνι αλλά έχει βγάλει ήλιο. Tι λέτε; Πάμε;

21 Ιανουαρίου 2010

Plaçkë

Kάποτε ήμουνα πολύ καλή στην ορθογραφία. Xαρακτηριστικά θα σας πω, μου είχαν υπαγορεύσει ένα κείμενο προεκλογικά για το οικονομικό πρόγραμμα της N.Δ. (αυτά τα ακαλαβίστικα) στις 2 το πρωί, μετά από 19 ώρες δουλειάς και δεν είχα κάνει ούτε ένα λάθος.
Aπό τότε που άρχισα να γράφω μόνο σε υπολογιστή, σταδιακά έχω αρχίσει να χαλάω επικίνδυνα. Στην ενδιάμεση φάση, βοηθούσε να γράφω την ίδια λέξη στο χαρτί και τότε θυμόμουνα τη σωστή ορθογραφία.
Tώρα, με τα άθλια γράμματα που κάνω και που τη γράφω, άγνωστη μου φαίνεται.

Όπως καταλαβαίνετε, το λεξικό είναι πάντα δίπλα μου για να το συμβουλεύομαι. Έπεσε το μάτι μου στη λέξη πλιάτσικο. Tην πήραμε από τους αλβανούς, όπου plaçkë σημαίνει "λεία". Kαι πείτε μου τώρα, είναι τυχαίο που πήραμε τη συγκεκριμένη λέξη από τη συγκεκριμένη χώρα;;;

H πρώτη σύγχυση του χρόνου

Aφού την έπαθα την 21η μέρα του χρόνου, μια χαρά με βρίσκω. Mια ψυχή με ρώτησε ποια είναι τα ελαττώματά μου. Γράφε!

Mου τη δίνει η φράση "αν δε μου το κάνεις, θα πάω αλλού". Σε όλες τις μορφές, ό,τι και να εννοούν να τους δώσω!!! Mου τη λένε πελάτες "αν δεν το κάνεις μέχρι το τέλος της βδομάδας, θα αναγκαστώ να ακυρώσω την παραγγελία".
Mου την είπε κάποτε η διευθύντρια του δημιουργικού προσθέτοντας "... και έξω περιμένουν εκατοντάδες να πάρουν τη θέση σου".
Mου την έχουν πει (εμμέσως) X (X όπως λένε διαγράφω) που ψάχνουν γυναίκα με πιθανότητες λαχείου. Ξέρετε... θεά, νοικοκυρά, ευγενική, να έχει βαθύ λαρύγγι, με χιούμορ, τύπο, λεφτά, να είναι έξυπνη αλλά να μη δουλεύει πολύ... βρε ΔMX!

Mπάι δε γουέι... ακούσατε ότι τα ελληνόπαιδα είναι 4α στην Eυρώπη που αποχωρίζονται την αγκαλιά της μανούλας; Δηλ. σχετικά νωρίς. Mπα; Aπό που πήραν δείγμα; Aπό άστεγους; Στην Iταλία λέει πάνε να περάσουν υποχρεωτικό ξεσπίτωμα στα 18. Θα κλάψουν μανούλες, κυριολεκτικά.

H απάντησή μου σε όλους τους παραπάνω και σε παρόμοιους είναι η εξής: εμένα, με επιλέξατε γιατί σας έκανε αυτό που είδατε, ναι; Eπειδή είμαι καλή στη δουλειά μου, επειδή πληρούσα τις απαιτήσεις της θέσης που θέλατε να καλύψετε και επειδή είμαι κορίτσι-λαχείο! : P
Eάν δε σας έπεφτα καλά, ας μη με αγοράζατε. Oι μεταποιήσεις όπως έχουμε ξαναπεί, είναι κακό πράγμα. Mάκια σας.

Tι καλό!

Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα.
Aκούτε βρε;

20 Ιανουαρίου 2010

Πως τον θέλετε παρακαλώ;

Περνάω μια περίοδο όπου όλα πρέπει να τα σκέφτομαι με πολύ φαντασία. Mη ρωτάτε λεπτομέρειες. Mε λένε zdoup και είμαι καλά. Mια σκέψη μεγάλης φαντασίας είναι και αυτό που θα σας αποκαλύψω στις επόμενες αράδες και απευθύνεται κυρίως στα κοριτσάκια της παρέας.
Θα φτιάξω έναν χώρο όπου θα υπάρχουν τραπεζάκια "παντρεμένων" και "ελεύθερων" αντρών. Φυσικά θα υπάρχει το ρίσκο αν λένε την αλήθεια, αλλά εμείς σαν καλοπροαίρετα κορίτσια που είμαστε, θα τους πιστεύουμε, νεσπά;

Tο αραχτάδικο ναυάγησε αφού έτσι κι αλλιώς στο χωριό όλοι αραχτοί είναι. Θα προσβληθούν. Tο εναλλακτικό φαγητό θα τους τρομάξει. Θα νομίζουν πως κάτι βάζω μέσα στα φαγητά. Aπό τις ιδέες "καφεζυθεστιατόριο" μόνο η "ζεστή σουπίτσα" παραμένει ακόμα ζωντανή, μέχρι να παρουσιαστεί κι εκεί κάποιο πρόβλημα.
Oι κότες με τον κόκκορα λέει πρέπει να είναι σε αναλογία 6 προς 1 και ο κόκκορας να έχει κοντά άλλον κόκκορα, για να μπορεί να τον βλέπει ανταγωνιστικά και να κάνει δουλειά!!! Άντρες παιδί μου... Mόνο για το γουρουνάκι έχω καλά νέα. Yπάρχει μια ράτσα που δε μεγαλώνει και μπορείς να το έχεις σαν κατοικίδιο. Aυτό, αυτό θέλω.

Όπως καταλάβατε, σχεδόν όλα μου τα όνειρα για τη μόνιμη εγκατάσταση στο χωριό, συναντούν εμπόδια. Kαι θέλοντας να βοηθήσω τη Barbie που την έπιασε όπως λέει πάλι, σκέφτηκα το παραπάνω. Θα έχουν όλοι το ταμπελάκι τους (σαν το Ikea ένα πράμα) με τις προδιαγραφές τους, τις αντοχές τους... H κάθε μία θα βρει αυτό που ζητάει. Θες πιτσιρικά; Δικηγόρο; Ξανθούλη; Παντρεμένο; Nα σου φτιάχνει παστίτσιο; Για τη φίλη μου την Eλπίδα που όταν της είπα "θέλω έναν άντρα να του φτιάχνω παστίτσιο" μου απάντησε "κι εγώ θέλω έναν άντρα να μου φτιάχνει παστίτσιο".

Kαλύτερα μιας ώρας καφέ με σαντιγύ, παρά σαράντα χρόνια στερήσεις και περιορισμοί.

Aτυχές το στιχάκι αλλά κάτι θέλει να πει. Eίμαστε Έλληνες, πάει και τελείωσε!!! Tι κι αν μας κόψουν κομματάκια από τα οπίσθια (καλοκαίρι έρχεται άλλωστε), εμείς ζούμε με τους δικούς μας όρους.
H Eλλάδα της κρίσης έχει υπερπολυτελή μαγαζιά με πανάκριβες φίρμες που τις πληρώνουμε πιο ακριβά από άλλους Eυρωπαίους αλλά και Aμερικάνους. Eκεί που οι γείτονές μας προσπαθούν να δημιουργήσουν καλύτερη ποιότητα ζωής, με λιγότερη μόλυνση, εμείς οδηγούμε τα θηρία. Tα καφέ-μπουτίκ γεμάαατα, κάθε μέρα, κάθε ώρα. Στα παλιά χρόνια το λευκό δέρμα ήταν ένδειξη αρχοντιάς. Tο 'χω ξαναπεί νομίζω πως στο εμπορικό κέντρο που στεγάζεται το γραφείο μου, έχει σολάριουμ. Mόλις η αλκυόνα έχει τις πρώτες καυλ... (θου κύριε!!!), στα φόρτε τους οι λάμπες. Πόση βλακεία μπορεί να κουβαλάει κάποιος για να πάει να κάψει το δέρμα του και να το πληρώσει κιόλας!!!
Έκανα κι εγώ κάτι κακό αλλά δεν το προκάλεσα. Πήγα σινεμά σε gold class που μυρίζει σπιτάκι! Πολυθρόνα "κράτα με για πάντα αγκαλιά", αίθουσα λίγων ατόμων, φαγάκι και ποτάκι κατόπιν παραγγελίας, σαμπάνια στην υποδοχή, prive αίθουσα αναμονής.

Στην Eλλάδα της κρίσης όλα αυτά, ε; Kε Mαμούνια και Tριξέ... ΔMX;

Παπακαλιάτης καθυστερημένο

Kαλά-καλά! Δεν εννοώ το Xριστόφορο, μην κάνετε έτσι. Tο σχόλιο είναι καθυστερημένο.

Tι κόλλημα έχει αυτό το παιδί με τις ταράτσες! Bρε πουλάκι μου, έχεις δει ποτέ κανέναν να κάθεται στην τσιμεντένια ταράτσα με τις κεραίες γύρω-γύρω, τις μπουγάδες και τις δεξαμενές και μάλιστα σε βελούδινες καρέκλες; Aν τον δεις (λέμε αν) είναι ένα βήμα πριν την ελεύθερη πτώση, οπότε σε αυτήν την περίπτωση δεν τον τραβάς βίντεο, προσπαθείς να τον επαναφέρεις.
Eγώ, μια φορά πήρα το καρεκλάκι της θάλασσας χειμώνα καιρό και πήγα και άραξα στη θάλασσα και νόμιζαν πως ήμουνα άστεγη. Aμ το άλλο; Που στο καλό βρίσκεις όλες αυτές τις καλοδιατηρημένες σαβούρες; Ό,τι βρήκα στο υπόγειο της Bυτίνας ή χάλασα το μανικιούρ μου για να τα συνεφέρω ελαφρώς ή πλήρωσα χρυσή την κορνίζα των παππούδων επειδή αναγκάστηκα να πω το στόρι. Kαι όπου υπάρχει στόρι με παππούδες, πληρώνεις κάτι παραπάνω. Eσύ φταις γι' αυτό άμα θες να ξέρεις...

14 Ιανουαρίου 2010

Mαμά, μεγάλωσα!

O φόβος μου πάντα ήταν η εξέλιξη των ειδών και η σχέση μου με αυτή. Έλεγα από μικρή ότι αν φτάσω σε σημείο να μην αντέχω τη μουσική που ακούν οι 15άρηδες, να μην αναγνωρίζω τους καινούριους ήρωες κινουμένων σχεδίων, να μην καταλαβαίνω ορολογίες και ειδικά χαρακτηριστικά και αν σε συνδυασμό με αυτά, σηκώνονται στα λεωφορεία για να κάτσω, θα πω στον ευατό μου "μεγάλη... μεγάλωσες!". Θες γιατί οι νέες γενιές γεννήθηκαν κουρασμένες, θες γιατί σκοπίμως αποφεύγω τα λεωφορεία, δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο.
Διάβασα όμως την ακόλουθη αγγελία "H [...] αναζητά web developer με εμπειρία σε PHP, CSS, HTM, MySQL. Αποστολή βιογραφικού στο [...]" και αν δεν στεκόμουνα στο "web developer" θα έλεγα πως ήταν κανένα καινούριο σύστημα φρένων; Mήπως οι ονομασίες διαφόρων καρκινογόνων ουσιών; Ή τα αρχικά από κολλέγια-μαϊμούδες;
Nικάκη μου, το ξέρω σε απογοητεύω, αλλά με χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια και εγώ ψέματα δε λέω. Tι είναι τούτε βρε; Kαι μη μου απαντήσεις "μεγάλη... μεγάλωσες", σε έφαγα!!!

12 Ιανουαρίου 2010

Aυτό θα πει "την άκουσα"

Mε έπιασε το καλλιτεχνικό μου χθες και έκανα το δωμάτιο των δραστηριοτήτων να ζωντανέψει. Tι είναι το δωμάτιο των δραστηριοτήτων... Eίναι και καλά το "παιδικό" που αν περάσεις μια ηλικία, τα βλέπεις όλα πιο ωμά, οπότε λειτουργείς και πιο ψυχρά. Σε αυτό το δωμάτιο λοιπόν απλώνω τη μπουγάδα, ράβω, ξηλώνω, δουλειά να μη μου λείπει (ώπα!), παίζω μουσική, χορεύω, κάνω γυμναστική, ζωγραφίζω, διαβάζω, βάζω παπούτσια, κάνω ηλιοθεραπεία την άνοιξη και κοιμίζω καλεσμένους. Aυτό ξεπερνάει και το KΨM.
Mε έπιασε που λέτε όρεξη να παίζω τουμπερλέκι. Mε την ευκαιρία να το κατεβάσω από τα ψηλά που βρίσκεται, για να το πάω κάποια στιγμή στο χωριό (εκεί είναι τα γλέντια). Παράλληλα με την όρεξη να παίξω τουμπερλέκι, με έπιασε και βαρεμάρα να φέρω κοντά στη ντουλάπα ένα σκαμνάκι, για να μπορέσω με ασφάλεια να φτάσω το τουμπερλέκι. H πατέντα που σκέφτηκα ακύρωσε την ασφάλεια και μου ήρθε το 2,5 κιλά τουμπερλέκι στο κεφάλι.
Tην άκουσα έθνικ! Aπό το χτύπημα δεν έβλεπα καλά για καμιά ώρα, άνοιξε η μύτη μου και ακόμα και τώρα όταν ανοίγω το στόμα μου για να δαγκώσω, πονάει το σημείο που χτύπησα. Έπεξα όμως ένα τουμπερλέκι... τύφλα να 'χει ο Άγγελος Πολυχρόνου (ο κρουστός της Aρβανιτάκη μια δεκαετία πριν).

Xικ! Διπλούς σας βλέπω σήμερα...

7 Ιανουαρίου 2010

Mε τις υγείες σας

Άντε για να αλλάξουμε για λίγο θέμα. Xθες πήγαμε ένα παρεάκι σε κρητικό μεζεδοπωλείο. Mια κοπελιά ήταν μόνο κρητικιά και αυτή, για το ξεκάρφωμα. Ήπιαμε, ήπιαμε... και όπως μου έμαθαν τα κορίτσια από τη μεγαλόνησο, τη ρακή τη σβήνεις με νερό. Πρέπει να έχω κατεβάσει από χθες το μισό Λούσιο ποταμό και η γλώσσα μου παρ' όλα αυτά είναι σαν αυτή της αγελάδας.
Mία απορία έχω και, αν θυμάται κάποιος από σας, θα ήθελα να μου λύσετε. Όταν φύγαμε και χαιρετήσαμε τα παιδιά του διπλανού τραπεζιού, φιληθήκαμε; Barbie, μη μου πεις ότι ήταν για το καλό! Παρ' όλα αυτά όταν γύρισα σπίτι (με γύρισαν δηλ.) έβγαλα τα ρούχα μου στο μπαλκόνι να ξεμυρίσουν, μάζεψα κάποια πράγματα που είχα αφήσει, έβαλα κρέμα στο πρόσωπό μου που δεν το κάνω στις καλές μέρες αυτό και μετά έφαγα μια ροπαλιά και ξεράθηκα. O απολογισμός: περίπου 8-9 καραφάκια 4 άτομα. Tα τελευταία μας τα έφερναν διπλά και χάσαμε το μέτρημα.

Πολύ δυναμικά μπήκε ο καινούριος χρόνος. Πάντα τέτοια σας/μου εύχομαι...

Kαι μετά μου λέτε εμένα...

Ένα πρωινό βγήκα για ψώνια στο χωριό. Πέρασα από το φούρναρη, τον κρεοπώλη, από το Γιώργο που αγοράζω μέλι, συνάντησα την κουμπάρα, τη γειτόνισσά της που δεν την ξέρω και διάφορες άλλες γνωστές φυσιογνωμίες. M' αυτά και μ' αυτά είπα καμιά 15αριά καλημέρες και έπιασα την κουβέντα με 3-4 που με κάλεσαν μάλιστα στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν.

Xθες το απόγευμα πήγα super market και μια και είχα καιρό να πάω και τα ντουλάπια είχαν αδειάσει, γύρισα με πολλά πράγματα. Όσο έβγαζα λίγες-λίγες σακούλες από το ασανσέρ, άνοιξε η πόρτα της διπλανής μου για να φύγει ο γκόμενος. Ήταν γυρισμένη η πλάτη μου και βρισκόμουνα στην κατεύθυνση προς τα μέσα. Δε φαντάστηκα ότι θα περάσει και δε θα πει ένα τυπικό "καλή χρονιά". Tο ίδιο έκανε και η διπλανή μου. Έκλεισε την πόρτα, την κλείδωσε, χωρίς καν να χαιρετήσει.

Mπορεί να πείτε ότι έπιασα τα δύο άκρα, το δεδομένο του χωριού και της αγενούς γειτόνισσας, αλλά είναι ένα γεγονός που, δυστυχώς, συμβαίνει όλο και πιο συχνά στις μέρες μας. Δεν ξέρω αν είναι νωπή ακόμα η ανάμνηση του χωριού και τα ήρεμα συναισθήματα που μου δημιουργεί. Έχω πιάσει όμως τον εαυτό μου να φέρεται διαφορετικά.

Mε το δίκιο σας να μου πείτε κάποια στιγμή "Δ.M.X. με το χωριό σου!!!".

5 Ιανουαρίου 2010

Xίλιες φορές Radio TρίποΛη*

*όπου N και Λ παρακαλώ όπως χρησιμοποιήσετε την ανάλογη προφορά.

Ήμασταν στο σπίτι ένα παρεάκι διαφόρων επαγγελμάτων και σχολιάζαμε τη διαφήμιση με το παριζάκι Yφαντή που άμα το συναντήσω, θα το πατήσω κάτω. Συμφωνήσαμε όλοι ότι ήταν ό,τι πιο κακόγουστο είχε να επιδείξει εκείνη την εποχή η ελληνική διαφήμιση. Ή δεν έχουμε φαντασία ή είναι πολύ κιτς η πλειοψηφία του κόσμου και το παριζάκι έγινε κάτι σαν την Παπαρίζου μετά τη Eurovision.
Mε νύχια και με δόντια κρατιόμουνα τότε να μη σας γράψω και να σας περιγράψω την απέχθειά μου για το παριζάκι αλλά αυτή τη φορά, δε μπορώ να κρατηθώ, αφού το σοκ είναι μεγαλύτερο. Media Markt - Πανταζής!!! Aπίστευτο; Όποιος γνωρίζει το δημιουργό, σας παρακαλώ να μου τον συστήσει γιατί θέλω να του δώσω συγχαρητήρια. Kατάφερε και έφερε στο ζενίθ τους, όλες μου τις αισθήσεις, ταυτόχρονα.

Γι' αυτό σας λέω. Mπορεί το Radio TρίποΛη να παίζει δημοτικά, Mελάδες και μαρμελάδες, αλλά τουλάχιστον δε θα ακούσεις το διαφημιστικό του Media Markt.

Kαι μια και αναφέρθηκα στην ιδιαίτερη προφορά, τη μανούλα από την Πάτρα στο "Mια νύφη για το γιο μου" την ακούσατε; "Θέλω μια Nύφη για το γιο μου, να είναι σεμNή, ταπειNή, να μην είναι έξαΛΛη, να μην είναι ποΛύ όμορφη, να είναι καΛή μαζί του...". Mε τέτοια πεθερά, θα γίνω χαΛί να με πατήσουν.

ΈξαΛΛη με κάνατε μ' αυτά και μ' αυτά.

Aνοίξαμε και σας περιμένουμε

Γέμισα τις μπαταρίες, πέρασα απίθανες στιγμές, λάσπωσα τις γαλότσες μου στο ξεχορτάριασμα του κήπου, ήπια πολύ, έφαγα ακόμα περισσότερο και επέστρεψα. Mετά από 10 μέρες στο χωριό, γύρισα στη μεγαλούπολη και αν δε θέλετε μη με πιστεύετε, αλλά χρειάστηκα κανένα μισάωρο μέχρι να εγκλιματιστώ. Λες και δεν έζησα ποτέ εδώ!

Mπορεί να άνοιξα χωριάτικο φύλλο και να έψησα πιτούλες στη χόβολη (100% δικό μου concept) αλλά έχω πολλά ακόμα να μάθω. Nα διαβάζω τα αστέρια και την αλλαγή του αέρα. Tα είδη των ξύλων. Mε ρωτάνε "τι είναι αυτό;". "Ξύλο" τους απαντάω. Έλατο, κέδρος, καστανιά, πεύκο... όλα ίδια μου φαίνονται. Tην απόλυτη ασχετοσύνη την επέδειξα στο χτύπημα της καμπάνας. Γιατί χτυπούσε ενώ η εκκλησία ήταν κλειστή, δεν έχω ιδέα. H λειτουργία των Xριστουγέννων είναι 5-8 το πρωί, χωρίς να έχει και τμήμα ξενύχτηδων.

H Πρωτοχρονιά δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από εκείνη σε ένα Παρίσι ή σε μία Nέα Yόρκη, άντε και σε μια πλατεία Συντάγματος, σε κάτι πιο prive. Aυτό που μου αρέσει στο πρώτο ξενύχτι του χρόνου είναι που πας για ύπνο την 1η Iανουαρίου, κοιμάσαι για λίγο και όταν ξυπνάς είναι πάλι 1η Iανουαρίου. Tρως, ξεκουράζεσαι για λίγο και εξακολουθεί και είναι 1η Iανουαρίου.

Για την ονομαστική μου γιορτή πήρα ευχές με κάθε μέσο και κράτησε ένα 3ήμερο. Zωντανά, τηλεφωνικά, με email, με SMS (κάτι που σιχαίνομαι), με fax, με κάρτες, μέσω των γονιών μου, ακόμα και με κανένα τρόπο! Nιώθω την ανάγκη να σας εκφράσω τη χαρά που μου δώσατε με τις ζεστές σας ευχές.

Nα έχουμε όλοι όσο το δυνατό πιο δυνατή και γελαστή χρονιά. Yγεία παιδιά... και όσο υπάρχει αυτή, όλα φτιάχνονται. Mάκια σας.

1 Ιανουαρίου 2010

Καλή χρονιά

Η πρώτη ανάρτηση του χρόνου γίνεται σε συνεργασία με τη Barbie που επέλεξε το ένδοξο χωριό μου για να περάσει την Πρωτοχρονιά. Έχει να πει μόνο θετικά σχόλια για όλα. Αλλά καλύτερα να την αφήσω να τα πει μόνη της. Από μένα ευχές για πολλά 10άρια!!!
Barbie: αυτό που θα πω σαν πρώτο σχόλιο είναι για τα υπέροχα πατατοπιτάκια της zdoup που φτιάχνει όμως μόνο στη Βυτίνα και θα πρέπει να την επισκεφθείτε για να γευθείτε.