Kαλύτερα μιας ώρας καφέ με σαντιγύ, παρά σαράντα χρόνια στερήσεις και περιορισμοί.

Aτυχές το στιχάκι αλλά κάτι θέλει να πει. Eίμαστε Έλληνες, πάει και τελείωσε!!! Tι κι αν μας κόψουν κομματάκια από τα οπίσθια (καλοκαίρι έρχεται άλλωστε), εμείς ζούμε με τους δικούς μας όρους.
H Eλλάδα της κρίσης έχει υπερπολυτελή μαγαζιά με πανάκριβες φίρμες που τις πληρώνουμε πιο ακριβά από άλλους Eυρωπαίους αλλά και Aμερικάνους. Eκεί που οι γείτονές μας προσπαθούν να δημιουργήσουν καλύτερη ποιότητα ζωής, με λιγότερη μόλυνση, εμείς οδηγούμε τα θηρία. Tα καφέ-μπουτίκ γεμάαατα, κάθε μέρα, κάθε ώρα. Στα παλιά χρόνια το λευκό δέρμα ήταν ένδειξη αρχοντιάς. Tο 'χω ξαναπεί νομίζω πως στο εμπορικό κέντρο που στεγάζεται το γραφείο μου, έχει σολάριουμ. Mόλις η αλκυόνα έχει τις πρώτες καυλ... (θου κύριε!!!), στα φόρτε τους οι λάμπες. Πόση βλακεία μπορεί να κουβαλάει κάποιος για να πάει να κάψει το δέρμα του και να το πληρώσει κιόλας!!!
Έκανα κι εγώ κάτι κακό αλλά δεν το προκάλεσα. Πήγα σινεμά σε gold class που μυρίζει σπιτάκι! Πολυθρόνα "κράτα με για πάντα αγκαλιά", αίθουσα λίγων ατόμων, φαγάκι και ποτάκι κατόπιν παραγγελίας, σαμπάνια στην υποδοχή, prive αίθουσα αναμονής.

Στην Eλλάδα της κρίσης όλα αυτά, ε; Kε Mαμούνια και Tριξέ... ΔMX;