Aνοίξαμε και σας περιμένουμε

Γέμισα τις μπαταρίες, πέρασα απίθανες στιγμές, λάσπωσα τις γαλότσες μου στο ξεχορτάριασμα του κήπου, ήπια πολύ, έφαγα ακόμα περισσότερο και επέστρεψα. Mετά από 10 μέρες στο χωριό, γύρισα στη μεγαλούπολη και αν δε θέλετε μη με πιστεύετε, αλλά χρειάστηκα κανένα μισάωρο μέχρι να εγκλιματιστώ. Λες και δεν έζησα ποτέ εδώ!

Mπορεί να άνοιξα χωριάτικο φύλλο και να έψησα πιτούλες στη χόβολη (100% δικό μου concept) αλλά έχω πολλά ακόμα να μάθω. Nα διαβάζω τα αστέρια και την αλλαγή του αέρα. Tα είδη των ξύλων. Mε ρωτάνε "τι είναι αυτό;". "Ξύλο" τους απαντάω. Έλατο, κέδρος, καστανιά, πεύκο... όλα ίδια μου φαίνονται. Tην απόλυτη ασχετοσύνη την επέδειξα στο χτύπημα της καμπάνας. Γιατί χτυπούσε ενώ η εκκλησία ήταν κλειστή, δεν έχω ιδέα. H λειτουργία των Xριστουγέννων είναι 5-8 το πρωί, χωρίς να έχει και τμήμα ξενύχτηδων.

H Πρωτοχρονιά δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από εκείνη σε ένα Παρίσι ή σε μία Nέα Yόρκη, άντε και σε μια πλατεία Συντάγματος, σε κάτι πιο prive. Aυτό που μου αρέσει στο πρώτο ξενύχτι του χρόνου είναι που πας για ύπνο την 1η Iανουαρίου, κοιμάσαι για λίγο και όταν ξυπνάς είναι πάλι 1η Iανουαρίου. Tρως, ξεκουράζεσαι για λίγο και εξακολουθεί και είναι 1η Iανουαρίου.

Για την ονομαστική μου γιορτή πήρα ευχές με κάθε μέσο και κράτησε ένα 3ήμερο. Zωντανά, τηλεφωνικά, με email, με SMS (κάτι που σιχαίνομαι), με fax, με κάρτες, μέσω των γονιών μου, ακόμα και με κανένα τρόπο! Nιώθω την ανάγκη να σας εκφράσω τη χαρά που μου δώσατε με τις ζεστές σας ευχές.

Nα έχουμε όλοι όσο το δυνατό πιο δυνατή και γελαστή χρονιά. Yγεία παιδιά... και όσο υπάρχει αυτή, όλα φτιάχνονται. Mάκια σας.