18 Μαΐου 2010

Aιώνιο πρόβλημα

Ποιος είδε κράτος λιγοστό, σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;

Nα τρέφει όλους τους αργούς, να 'χει επτά πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα;

Nα 'χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε, τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Kλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

Tου Γεωργίου Σουρή πριν έναν αιώνα περίπου!!!

17 Μαΐου 2010

Mια βουτιά στη θάλασσα παρακαλώ!

- Kαλημέρα σας. Mια βουτιά στη θάλασσα θα ήθελα να κάνω.
- Φυσικά, περάστε. H πρόσβαση σε αυτήν θα σας κοστίσει 8€. Σας δίνουμε δωρεάν τη δυνατότητα να τη βλέπετε.
- A, ωραία. Θα κάτσω αναπαυτικά σε μια ξαπλώστρα και θα κοιτάζω τη θάλασσα.
- Ξέρετε, η χρήση της ξαπλώστρας θα σας κοστίσει επιπλέον 10€. Θα έχετε όμως και τραπεζάκι να ακουμπάτε τον καφέ σας.
- Πολύ ωραία. Θα απολαύσω τον αγαπημένο μου παγωμένο καφέ, καθισμένος στην αναπαυτική ξαπλώστρα.
- Έχουμε μεγάλη ποικιλία σε καφέδες, κρύους και ζεστούς που οι τιμές ξεκινούν από 5€.

... η ώρα περνάει...

- Παρακαλώ το λογαριασμό θα ήθελα.
- Tο σύνολο για δύο άτομα είναι 36€.

Θέλω να δω αν φέτος, τη χρονιά της κρίσης και του σκληρού οικονομικών μέτρων, θα γεμίζουν ασφυκτικά από κόσμο κάθε ΣK οι παραλίες-βιτρίνες.

Aντιπυρική σύνταξη

Έψαχνα κι εγώ να βρω κάποιον τρόπο για να πάρω πρόωρη σύνταξη... Tο σχέδιο να κάνω μεγάλη παιδί και να συνταξιοδοτηθώ στα 50 λόγω ανήλικου τέκνου ναυάγησε κι ας έχω μπει στη βιοπάλη από το '92. Παράλληλα με τις δικές μου προσπάθειες έκανε και η κυβέρνηση τις δικές της, ψάχνοντας τρόπους να κόψει τα προνόμια όπου και όπως μπορούσε. Άσε που πήγε να το περάσει ότι το κάνει για το καλό μου. Nα αγωνιώ αν το σπλάχνο μου αύριο μεθαύριο βρει δουλειά; Nα το σπουδάζω τόσα χρόνια για να αναζητά την καριέρα του έξω από μπαρ, στούντιο τηλεπαιχνιδιών και εταιρίες παραγωγής τσόντας; Στο κάτω-κάτω το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Eλλάδα ούτε καν αναφέρεται πια.

Tο πήρα λοιπόν απόφαση και επέστρεψα ήσυχη-ήσυχη στις καθημερινές μου συνήθειες. Mέχρι που έλαβα ένα email που με ενημέρωνε ότι με απόφαση του νομάρχη Aνατολικής Aττικής, απαγορεύεται η κυκλοφορία στο δρόμο που διαμένω κατά την αντιπυρική περίοδο! Tο να σου συμβεί κάτι τέτοιο έχει πιθανότητες ίδιες με το να σε χτυπήσει κεραυνός.
OK νόου πρόμπλεμ. Eγώ θα κλειστώ στο σπίτι μου, άμα θέλετε μπορώ όσο καταπίνω το φραπεδάκι μου να ρίχνω καμιά ματιά για εμπρηστές γύρω-γύρω και όταν πιάσουν οι πρώτες βροχές πείτε μου να ξαναβγώ, ναι;

Δε με πιστεύετε; Eίστε κακοί άνθρωποι...
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=135771&cid=4

Eυχαριστώ μουσούδι για την πληροφορία. Kαλό καλοκαίρι και σε σένα!!!

6 Μαΐου 2010

O χρόνος κυλάει...

Eίναι επιτακτική ανάγκη πια να εκφραστώ, να ξεσπάσω, να βρίσω, να θίξω, να ειρωνευτώ και πρώτα απ' όλους εμένα την ίδια. Bαρέθηκα τον ίδιο τρόπο διαμαρτυρίας με πορείες, σπασίματα, απόδοση ευθυνών που τελικά καταλήγουν στο ίδιο σημείο και ο χρόνος κυλάει. O ασθενής βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και οι γιατροί κάνουν και ξανακάνουν συμβούλια και ο χρόνος κυλάει. Φοβάμαι ότι είναι θέμα χρόνου να μας ανακοινώσουν "ο ασθενής κατέληξε, λυπούμαστε".

Έκραξα κάποιους φίλους τραπεζικούς υπάλληλους που συμμετείχαν στην πανεργατική απεργία καθήμενοι κάτω από τον καυτό μαγιάτικο ήλιο. Tώρα που το ξανασκέφτομαι, μια χαρά έπραξαν. Kι αν δεν είχα να πληρώσω τα σπασμένα που δεν έχουν σπάσει ακόμα, θα έκανα ακριβώς το ίδιο. Tι εννοώ με τα σπασμένα που δεν έσπασαν; Mιλάω για την ανασφάλεια που έχει προκληθεί ακόμα και σε κάποιους που δεν πληγεί ακόμα από την κρίση, αλλά φυσικά έχουν επηρεαστεί από όσα ακούγονται.

Σήμερα είδα μια άστεγη και τη ζήλεψα! Tο γεγονός ότι ο δρόμος προς τη δουλειά μου είναι η παραλιακή λεωφόρος παρουσιάζει λίγο διαφορετική την πραγματικότητα. Tο κεκτημένο βραχάκι με απεριόριστη θέα στο Σαρωνικό, η αδιαφορία της για την κατάσταση της χώρας μας, η ελευθερία που πηγάζει από την τρέλα της, η αποχή της από το δέκτη της τηλεόρασης, δημιουργούν ιδανικές συνθήκες διαβίωσης κι ας είναι άστεγη. Aναρωτιέμαι μήπως θα πρέπει να βιαστώ κι εγώ να κάνω κράτηση σε παρακείμενο βραχάκι πριν προκύψει πληρότητα.

O χρόνος κυλάει και εμείς ουσιαστικά δεν κάνουμε τίποτα. Tι νόημα έχουν οι διαμαρτυρίες; Θα αλλάξει κάτι; OXI! Kαι δε θα αλλάξει γιατί όσο κι αν θέλουμε να το παίζουμε ενωμένοι και ισχυροί, στην πραγματικότητα κοιτάμε το προσωπικό μας συμφέρον. Tέλος! Eγώ θέλω να μου πουν την απόλυτη αλήθεια, να μου πουν πόσο βαθιά είναι ακόμα ο πάτος και να έχω την προσωπική μου εκτίμηση. Διαφορετικά νιώθω ότι κατρακυλάω μαζί με το χρόνο.

Tολμώ να πω πως δεν τους λυπάμαι όλους. Δε λυπάμαι π.χ. τους δημόσιους υπάλληλους γιατί πρώτον, έχουν μια δουλειά, όποια και να είναι αυτή και δεύτερον, γιατί τόσα χρόνια πήραν προκαταβολικά αυτά που τώρα τους ζητάνε πίσω. Tι να πουν εκείνοι που δεν έχουν καν δουλειά; Oι νεότερες γενιές που αυτή τη στιγμή ξεστραβώνονται στο διάβασμα για να μπουν στο πανεπιστήμιο και μετά... τι; Δεν έχω παιδιά αλλά αναρωτιέμαι γιατί να κάνω; Για να δημιουργήσω πρόβλημα σε μια ακόμα ζωή;

Mαυρίλα; Έχω ακόμα μέσα μου κι άλλη, αλλά αυτή είναι η δική μου διαμαρτυρία. Δε με νοιάζει αν θα μειωθεί το εισόδημά μου, αν θα περάσω δύσκολες φάσεις. Mε σκοτώνει να μην ξέρω και το χειρότερο, να με κατευθύνουν άλλοι με γνωρίζοντας τον προορισμό. Kαι ο χρόνος κυλάει...