Δημόσιοι υπάλληλοι

Ένα ακόμα γεγονός στην προσπάθεια επικοινωνίας μου με δημόσιο υπάλληλο, με έκανε να θυμηθώ τους λόγους που δημιούργησα αυτό το blog.
Ώρα 8:35. Προσπαθώ να βρω τη διεύθυνση του Υπουργείου Μεταφορών στον Άγιο Δημήτριο. Στο site του υπουργείου που προσπάθησα κανένα δεκάλεπτο, δεν τη βρήκα. Σκέφτηκα πως ήταν μια πληροφορία που δε θα έπρεπε να ψάχνω τόση ώρα για να τη βρω και σκέφτηκα να πάρω τηλέφωνο στο ΚΕΠ Αγίου Δημητρίου. ΚΕΠ, όπως λέμε Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών. Απαντάει μια κυρία, την καλημερίζω, μούγκα η κυρία, προχωράω στο ερώτημά μου και αρχίζει ο εξής διάλογος:
- Πήρατε τηλέφωνο στο ΚΕΠ για να με ρωτήσετε τη διεύθυνση του Υπουργείου;
- Δεν την γνωρίζετε;
- Το θέμα δεν είναι αν τη γνωρίζω, αλλά ότι υποβαθμίζετε τη λειτουργία του ΚΕΠ
- Με συγχωρείτε, αλλά η δουλειά σας είναι η εξυπηρέτηση του πολίτη
- Ναι, αλλά με αυτόν τον τρόπο μας υποβαθμίζετε
- Κυρία μου τη γνωρίζετε ή όχι;
- Θεομήτορος 59

Με όση ψυχραιμία που είχε απομείνει την ευχαρίστησα και το έκλεισα.

Σας παρακαλώ χρονομετρήστε πόση ώρα παίρνει ο παραπάνω διάλογος. Η τύπισσα δεν έψαξε κάπου. Γνώριζε την πληροφορία πολύ καλά. Αλλά η μείωση του μισθού της την κάνει να πιστεύει πως τόσα πρέπει να προσφέρει στον πολίτη!

Λυπάμαι πολύ, όχι μόνο για το κράτος που έχει πολλά παρόμοια δείγματα να επιδείξει, αλλά και για την κυρία...