(Π)αιδοίον Άρεως!

Βρέθηκα στην παλιά μου γειτονιά. Εκεί μεγάλωσα. Εκεί έπαιξα, ατέλειωτες ώρες, με τους φίλους μου, στην πλατεία Οικονομίδη. Οι γονείς μας μας έχαναν από τα μάτια τους αλλά δεν ανησυχούσαν. Εκεί πήγαινα για τρέξιμο όταν μεγάλωσα πια, εκμεταλλευόμενη την ύπαρξη ενός από τα λίγα πάρκα της Αθήνας.
Σήμερα; Κλειστό σχεδόν από παντού. Διάβασα στις στραβοβαλμένες ταμπέλες ότι γίνονται έργα. Στο μικρό κομμάτι που επιτρέπεται η πρόσβαση και περπάτησα για λίγο, αγριεύτηκα. Σε τίποτα δε θύμιζε το πάρκο μας. Άκουσα πως το έκλεισαν για λόγους ασφάλειας αφού τα βράδια μετατρέπεται σε στέκι πρεζάκηδων και κάθε μορφής ανώμαλων. Ντροπή! Ένα ακόμα σφάλμα μας.
Το έλεγα, το λέω και θα το λέω. Δε φταίνε μόνοι οι άλλοι, φταίμε κι εμείς!