Από του Σάκη και στου Θεού το αυτί

Οι αυτοδημιούργητοι λέει δεν κινδυνεύουν από την κρίση, είπε ο έλληνας σταρ. Θέλω να σταθώ στη φράση του γιατί κι εγώ αυτοδημιούργητη είμαι. "Τι δημιούργησες ρε κοπελιά;" θα μου πείτε. "Μια τρύπα στο νερό;" θα απαντήσω εγώ. Δεν ξέρω ρε γαμώτο. Αλλιώς είχα ονειρευτεί την Ελλάδα μετά το σύντομο πέρασμά μου από την ιστορία της. Δε μου πάει να ανήκω στον πληθυσμό των κακών σχολίων και μόνο. Θα ήθελα όταν αναφέρονται σε μας να θυμούνται τη φιλοξενία μας, τον αυθορμητισμό μας, το φιλότιμό μας, το χαμόγελό μας. Δε μπορώ να πιστέψω πως κάποιος που έχει επισκεφθεί την Ελλάδα και έχει ζήσει τους Έλληνες από κοντά κι όχι από πρωτοσέλιδα εφημερίδων, να μην έχει κάτι καλό να πει, ακόμα κι αν έχει στηθεί στις ουρές λόγω κάποιας απεργίας.

Περνούσα τις προάλλες από τα ολυμπιακά κέντρα της παραλιακής. Έρημα, άχρωμα, γεμάτα χόρτα και άδεια από ζωή. Άναψαν τα φώτα για λίγες μέρες, τόσες όσες γίναμε ευρωπαίοι (κατά το μάνουαλ). Και μετά έγινε black out. Όχι τόσο στις εγκαταστάσεις όσο στις καρδιές μας. Δε σας λείπει αυτό; Εμένα πολύ! Να προτείνω κάτι; Ας υποθέσουμε ότι η κοινωνία είμαστε εμείς και ο στενός μας κύκλος, οικογένεια και φίλοι. Ζούμε σε ένα καθαρό περιβάλλον, σεβόμαστε ο ένας τον άλλο, βοηθάμε όπως και όσο μπορούμε και λειτουργούμε σαν μια ομάδα. Θα πετούσατε σκουπίδια στο δρόμο τη στιγμή που θα ξέρατε ότι θα βγει το παιδί του φίλου σας να παίξει; Θα κάνατε σφήνα στον κολλητό σας; Θα αισχροκερδούσαμε σε βάρος του αδελφού σας;

Έχω υπάρξει αρκετές φορές εθελόντρια. Κάθε φορά που το αναφέρω υπάρχει κάποιος που θα πει "θα γίνεις το κορόϊδο εκείνων που είναι υποχρέωσή τους να το κάνουν;" Το αίμα δεν είναι υποχρέωση κάποιων να το προσφέρουν αλλά αν δεν είχαμε εθελοντές αιμοδότες, θα είχαμε περισσότερους θανάτους.

Πείτε μου ότι είμαστε αρκετοί αυτοί που πονάμε τούτο τον τόπο!!!