Ζήτησα από το Θεό να με κάνει δίμετρη ανεγκέφαλη ξανθιά κι εκείνος μπέρδεψε τα όργανα. Τι να την κάνω την καρδιά που ενεργοποιείται με το παραμικρό τράνταγμα; Δε θέλω να κλαίω με το φιλιππινέζο που τρέχει κάθε πρωί με το παιδάκι του αγκαλιά για να προλάβει το λεωφορείο. Ούτε για την ταμία του Ikea που την πρόσβαλλε ένας πελάτης επειδή είχε απλά μια άτυχη μέρα. Ούτε για το κοριτσάκι που ενώ άνοιξε η μύτη της δεν άφηνε από τα χέρια της το δανεικό ποδήλατο.
Πριν 24 χρόνια με αφορμή το πάρτι των γενεθλίων ενός μικρού κοριτσιού, αναζήτησα το επάγγελμά μου. Βλέπετε η "μακέτα" ήταν άγνωστη λέξη τότε για μένα και άσχετη με την οργανική χημεία. Το κοριτσάκι μεγάλωσε. Είναι η κόρη της καθηγήτριάς μου στο λύκειο. Για κάποιο λόγο μου έστειλε ένα email αντί της μητέρας της που με συγκίνησε. Που να 'ξερε ότι σε εκείνη οφείλω αυτό που είμαι σήμερα.
Οι συναισθηματισμοί όμως δεν κάνουν καλό στον επαγγελματικό τομέα. Μπορεί να δημιουργούν ωραίες ιστορίες, όμως επηρεάζουν το αποτέλεσμα. Φαντάζεστε κάποιον που δουλεύει σε σφαγείο να είναι φιλόζωος; Έναν δικαστή να μη μπορεί να εξετάσει τις υποθέσεις απολύτως αντικειμενικά; Έναν αστυνομικό... αφήστε το, η συγκεκριμένη κατηγορία είναι ευαίσθητη!
Όπως με συμβουλεύει τακτικά η ψυχολόγος μου, πρέπει λέει να γίνω πιο αναίσθητη. Και να μην προσπαθώ να λύνω τα προβλήματα των άλλων. Ας ασχοληθώ με τα δικά μου πρώτα. Λέει! Καλά! Στην επόμενη ζωή που θα επαναδιαπραγματευθώ το θέμα με τον από πάνω, θα το πω αργά και καθαρά. ΘΕ-ΛΩ ΝΑ ΜΕ ΚΑ-ΝΕΙΣ ΔΙ-ΜΕ-ΤΡΗ Α-ΝΕ-ΓΚΕ-ΦΑ-ΛΗ ΞΑΝ-ΘΙΑ.*
* Βάλε και ένα σωληνάριο μπογιά σε καστανό μαρόν μήπως και αλλάξει η μόδα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Γειά σου και πάλι.Είχα ρωτήσει παλιότερα σε σχόλιο,αν επιτρέπεις την αναδημοσίευση κειμένων,και απάντηση δεν πήρα.Έτσι ρωτώ και πάλι.SONORA
Δεν είχα δει το προηγούμενο μήνυμα. Τι εννοείς αναδημοσίευση και που; Γνωριζόμαστε;
Δημοσίευση σχολίου