Ραναγιώτης

Επέστρεψα μεν στην έδρα μου, σωματικά μόνο, γιατί το μυαλό μου έχασε την πτήση και θα έρθει με την επόμενη.

Μου λείψατε βρε σκατοζούζουνα. Έχω πάθει εξάρτηση με την παράξενη αυτή σχέση. Τόσο, που όλες αυτές τις μέρες της δικτυακής απουσίας μου και ενώ εξελίχθηκαν πολλά γεγονότα, είχα την επιθυμία να μπορούσα να σας γράψω εκείνη τη στιγμή. Ειδικά τη στιγμή που ήρθε ένας τύπος να μου μιλήσει. Μπλα-μπλα διάφορα...
- Πως σε λένε παληκάρι;
- Παναγιώτη
- Ναι, ξέρεις, τώρα θυμήθηκα έχω μια δουλίτσα, θα τα πούμε μετά

Ήταν ο τέλειος τόπος και τρόπος να κάνεις νέες γνωριμίες, κάθε είδους. Με είχε πιάσει και μια υπερκοινωνικότητα και μετά από μερικές ώρες, τσουπ, άλλος. Δεν ήταν ο τύπος μου, αλλά είχε πλάκα. Παιδιά, τον έλεγαν Παναγιώτη!

Μήπως να περάσω στο επόμενο στο γράμμα γιατί μέχρι να βρούμε όνομα από Ρ, θα το έχω πάθει το κακό. Σίγμα. Μια χαρά γράμμα και πλήθος ονομάτων. Σταμάτης, Σπύρος, Σωκράτης, Σωτήρης, Σταύρος, Στραβόξυλο, Στραβάδι...