ΔE ME XE...

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
είμαι από τα μεγαλύτερα κορόιδα-θύματα αφού είχα χάψει για τα καλά το μύθο με την αφεντιά σου. Να 'ξερες πόσο άγχος ένιωθα τα βράδια της παραμονής όταν αναρωτιόμουνα αν θα χωρέσεις από το μικρό άνοιγμα της μπαλκονόπορτας! Αν θα προλάβαινες σε μια νύχτα να περάσεις από όλα τα σπίτια! Αν είχες μαζί σου το προσδοκούμενο δώρο!
Τόσο, που θα έλεγα ότι μάλλον εξάρτηση με το χρόνο μου άφησε το αθώο παιδικό όνειρο. Έφτιαχνα στο μυαλό μου σενάρια πως ένας τόσο χοντρός και δυσκίνητος άνθρωπος, περνάει μέσα από μικρές χαραμάδες. Γιατί, το άλλο; Αφού σε μερικά σπίτια κατέβαινες από τις καμινάδες, πως περέμενες καθαρός; Μερικές φορές, σκεφτόμουνα πονηρά. Ζητούσα κάτι μόνο και μόνο επειδή ήταν τεράστιο σε μέγεθος. "Πως θα το κουβαλήσει;" σκεφτόμουνα. "Θα στραπατσαριστεί το κουτί".
Όπως κατάλαβες, πολλές ανησυχίες και ερωτηματικά μου άφησε η φέικ ύπαρξή σου. Θα μου πεις ότι οι γονείς μου έχουν την ευθύνη για τα αθεράπευτα ψυχικά τραύματα. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Πάντως τώρα πια, μετά από... 27 χρόνια ζωής!, έχω να πω πως ξαναέπαθα ένα σοκ και μάλιστα μέσα στο κατακαλόκαιρο, όταν είδα το κόκκινο, τεράστιο, γυαλιστερό φορτηγό της Coca Cola. Αμέσως φώναξα "υπάρχει!".
Άντε φτου και από την αρχή. Αλλά φέτος, θα το παίξω διαφορετικά. Θα έρθω να πάρω μόνη μου το δώρο. Ούτε άγχη, ούτε γράμματα, ούτε τίποτα. Έτσι, βγήκε η παροιμία "όταν δεν πάει ο Άγιος Βασίλης στη... πάει η... στον Άγιο Βασίλη".

Φίλοι μου, περιμένω έγκαιρα τα γράμματά σας, με έγγραφη εγγύηση αποστολής. Θα έχω και τρεις βοηθούς. Το Μαράκι, τη Μαρίνα και τον Χρήστο. Άντε το πολύ πολύ να επιστρέψουμε με υπέρβαρο.



ΥΓ 1 Επειδή κάποιος με ρώτησε "τελικά, υπάρχει Άγιος Βασίλης;"

ΥΓ 2 Βάλε και δύο πρίγκιπες να έχουμε!