13 Δεκεμβρίου 2008

Για τη Barbie και το μουσούδι...

... τις δύο κολλητές μου φίλες, που δεν έχουν τυχαία αυτά τα ψευδώνυμα. Δεν είναι όμως τώρα η κατάλληλη στιγμή για να τα αναλύσω. Είναι δύο συμπληρώματα στη ζωή μου, για να μου δείχνουν διαφορετικές πλευρές αυτής. Μεταξύ μας, μάλλον είμαστε τελείως διαφορετικές και αν δεν κρατούσαμε γνωριμία πολλών ετών, δε νομίζω πως θα δενόμασταν τώρα πια έτσι.

Έχουμε περάσει πολλές καταστάσεις μαζί. Γέλοια, κλάματα, εξομολογήσεις, χαβαλέ, μαλακία, απαγορευμένα... Νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη αν σας απογοήτευσα, σας στενοχώρησα, σας τσάντισα, αν σας έκανα να μετανιώσετε για τη φιλία μας (μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται)! Νιώθω επίσης την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, όχι για όσα έχετε κάνει για μένα, αλλά επειδή βρεθήκατε στο δρόμο μου.

Θέλω να σας ζητήσω μια χάρη, γραπτώς, γιατί τα γραπτά μένουν. Την επόμενη φορά (ξέρετε εσείς) θέλω να μου μιλήσετε. Πρέπει να μου μιλήσετε! Ξέρω ότι δε συμφωνείτε, αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Κι αν σας το ζητάω είναι γιατί ξέρω ότι θα έχει θετικά αποτελέσματα.

Να με αγαπάτε και να είστε δίπλα μου για πάντα. Είμαι εδώ κι εκεί και παντού... για σας!

Δεν υπάρχουν σχόλια: