Αγάπη είναι...

Σ΄αγαπάω! Κι εγώ αγάπησα αλλά δεν έκανα έτσι. Για μισό λεπτό βρε παίδες. Όταν χρησιμοποιείτε αυτή τη φράση, τι ακριβώς σκέφτεστε; Είναι η ικανοποίηση που σας δίνουμε στο κρεβάτι; Μήπως ο ενθουσιασμός; Είναι η αντικατάσταση της μανούλας στη φράση "αχ, αγόρι μου!";

Δεν έχω παράπονο... την έχω ακούσει αυτή τη μαγική φράση, ουυυυυ! πολλές φορές. Και κάθε φορά, την πίστευα, την ένιωθα. Όταν την ακούς από ένα άνθρωπο κάποιας ηλικίας, τουλάχιστον περιμένεις να την έχει επεξεργαστεί για λίγο ο εγκέφαλός του πριν την ξεστομίσει. Όταν λες μ' αγαπάς, τι ακριβώς εννοείς; Και τον Ολυμπιακό τον αγαπάς και το βλέπω, αφού σε κάθε σας ραντεβού, είσαι κάτι παραπάνω από κύριος. Και τα δέντρα λες ότι τα αγαπάς αλλά δεν πηγαίνεις κάθε πρωί να τα ποτίσεις, που το έχουν τόσο ανάγκη λόγω αραιών βροχοπτώσεων.

Μπορώ να πω με σιγουριά ότι αγαπάω τις δύο κολλητές μου. Τις σκέφτομαι, τους λέω ό,τι ακριβώς σκέφτομαι, είμαι 100% ο εαυτός μου, είναι πάντα δίπλα μου, βριζόμαστε και μετά γελάμε, δεν παρεξηγούνται και ένα σωρό άλλα πράγματα. Κάπως έτσι είναι και οι γονείς μου. 45 χρόνια μαζί και μπορεί να σκοτώνονται αλλά μετά είναι μέλι γάλα.
Αφού κι εσύ λες ότι μ' αγαπάς, γιατί δε σέβεσαι τις ανάγκες μου; Γιατί δε μπορούμε να σχεδιάσουμε μαζί το μέλλον μας; Γιατί νιώθεις να σε πιέζω όταν σου λέω ότι θέλω να προχωρήσουμε;

Την επόμενη φορά που θα ακούσω αυτήν τη σπουδαία φράση, θα έχω φροντίσει να έχεις κάνει ορό αλήθειας νωρίτερα. Κι αν τύχει και σε βγάλει αληθινό, θα σε στείλω για γενικές εξετάσεις να δω που σε χτύπησε. Έλεος!