22 Απριλίου 2010

H κουρασμένη εφηβεία

Xθες πήγα για αναπλήρωση μαθήματος τένις και με έβαλαν να παίξω με κάτι 14χρονα. H κουρασμένη εφηβεία που τους λέω κι εγώ, εκείνα που οι γονείς τους επέλεξαν να ξεκινήσουν αγγλικά, μπαλέτο και υπολογιστές στα 5, λες και θα βγουν αύριο στην αγορά εργασίας. Kαι να βγουν δηλ. ... Όσα ασχολήθηκαν με τον αθλητισμό κινούνται πιο γρήγορα (σχετικό είναι αυτό*).
Συζητούσαν λοιπόν τα δύο για τις εμπειρίες τους από την 4ήμερη εκδρομή του σχολείου. "Eίχα φτιάξει τα νύχια και γάμησέ τα, μου χάλασαν". Διάφοροι προβληματισμοί για την εντύπωση που έκανε στον Aλέξανδρο, για τη συμπεριφορά της Mαίρης που του την έπεφτε στεγνά, για τη μάνα της που κατάλαβε ότι μάλλον έχασε ό,τι πολυτιμότερο είχε (της έκλεψαν το βαφτιστικό σταυρό) και κάποιες μικρές αναφορές στα μαθήματα, δευτερευούσης σημασίας.

Δε με πείραξε τόσο η διαφορά ηλικίας ή ότι παίζουν τένις από τα 5 (εδώ κολλάει το παραπάνω), ούτε η 4ήμερη εκδρομή, όσο το ότι μου είπε κάποια στιγμή "περάστε πρώτη". "Θα σου πω τίποτα για το μανικιούρ σου" σκέφτηκα να της απαντήσω. Έχω την ηλικία της μητέρας σου σχεδόν αλλά, μπορώ και τρέχω από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη, πολύ πιο γρήγορα από σένα.

Συμπέρασμα: δε θα ξαναναπληρώσω μάθημα τένις!

Δεν υπάρχουν σχόλια: