30 Δεκεμβρίου 2009

Βυτινιώτες και Βυτινιώτισσες

Με ένα κάψιμο στο ένα χέρι από το ψήσιμο της πίτας, ένα χτύπημα στο άλλο από την επισκευή των καρεκλών, πιασμένες πλάτες, δύο κατακόκκινα μαγουλάκια και μια απόλυτη ηρεμία, συνεχίζω τις διακοπές-ζωή στο χωριό. Σας έχω κουράσει με τις ιστορίες της δικής μου Χάιντυ; Αν σας έχω κουράσει, να μου το πείτε να σταματήσω.
Έπρεπε να με βλέπατε στο άνοιγμα του φύλλου. Τα πιτάκια ήταν στο μέγεθος ενός μικρού πιάτου και ο πλάστης σε μέγεθος λες και θα άπλωνα σεντόνι σε king size κρεβάτι. Τον βρήκα στο υπόγειο του σπιτιού μαζί με ένα σωρό άλλες ανακυκλώσιμες σαβούρες. Διάφορα σιδερικά αγνώστου χρήσεως, μπακίρια, κομμάτια αργαλιού (ο ίδιος αναζητείται), μια παλιά κούνια για μωρά και πολλά άλλα αντικείμενα έμπνευσης. Όρεξη να 'χεις, χρόνο και υπομονή.

Μπήκε ένας μαυρούκος στο cafe που πουλάει cd. Δεν έχει σύνορα το επάγγελμα αυτό. Εδώ μένει, μόνιμα και αυτός. Από τη Νιγηρία στη Βυτίνα.

Σκεφτόμουνα τον προεκλογικό μου λόγο χθες το βράδυ. Ένα από τα πράγματα που θα τους παρουσιάσω είναι οι δημοτικοί σερβιτόροι. Θα είναι υπάλληλοι του δήμου που θα απασχολούνται σε διάφορες καθημερινές ανάγκες και τα ΣΚ και τις αργίες θα δουλεύουν σαν μπαλαντέρ στα καφενεία και στα εστιατόρια. Δε μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται αυτές τις μέρες στα μαγαζιά. Παραλίγο να πάρουν κι εμένα στην κουζίνα κι ας είμαι απλά μια γνωστή. Πρωτοπόρο ε;
Από τα πρώτα πράγματα που θα κάνω πράξη, θα είναι κάδοι ανακύκλωσης αλλά ένα είδος σε κάθε κάδο. Οι τροχονόμοι θα σφυρίζουν με φλογέρα ενώ κάθε ΣΚ θα υπάρχουν στους δρόμους νέοι με παραδοσιακές φορεσιές και θα κερνάνε τους επισκέπτες.
Με φαντάζεστε να μιλάω στην πλατεία του χωριού και να τους λέω παρόμοιες ιδέες;

Κατάλαβα, να σας αφήνω σιγά-σιγά. Τα λέμε αύριο πάλι, ε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: