... τόσα πολλά και τελικά, σιωπή.
Επιγραμματικά.
Το αυτοκίνητο που με άφησε και πάλι αυτή τη φορά στη μέση της Βουλιαγμένης. Ο οδηγός του γερανού που με γέλασε όταν του είπα ότι θέλω να πάρω σύνταξη και σχολίασε "από τα 20 σκέφτεσαι έτσι;". Κι εσύ από τα 30 άρχισες να μη βλέπεις; Η ωραιότερη πρόταση γάμου που είδα ευτυχώς σε ταινία γιατί δε θα το άντεχα. "Απλά δε σε γουστάρει". Αν μόλις έχετε χωρίσει, σας πείραξε ο χειμώνας στην καρδιά και αναζητάτε επειγόντως γούτσου-γούτσου, μην τη δείτε. Όσο σκατά κι αν είναι η ζωή μας, είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο να σε σκέφτονται 3-4 άνθρωποι. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε μετά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Πάει. Αυτό ήταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
Άρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σου 'χα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.
Θα ήθελα να δημοσιεύσω ακριβώς όσα μου είπες αλλά σέβομαι την επιλογή σου να μου τα πεις προσωπικά.
Ξέρεις κάτι; Tελικά δεν είναι 3-4 οι άνθρωποι, αλλά περισσότεροι και ήδη αισθάνομαι ευτυχισμένη.
Δημοσίευση σχολίου