Με το Ζαχαρία κλείσαμε τον Ιούλιο 3 χρόνια μαζί. Μια σχέση που θα έλεγα ότι μόνο το συμφέρον μας ενώνει. Άρχισε να μου δείχνει τον πραγματικό του εαυτό από την αρχή της σχέσης μας, αλλά ως γυναίκα που δε γνωρίζει πολλά από αυτά, τον συγχωρούσα. Ώσπου μου έκανε τη στραβή στις αρχές του καλοκαιριού. Με άφησε! Μόνη μου και απροστάτευτη στη μέση ενός βουνού του Μαινάλου. Από τότε, του κάνω κι εγώ απιστίες. Δοκιμάζω και άλλους χωρίς να νιώθω και πολλές τύψεις.
Έχουμε περάσει και όμορφες στιγμές μαζί. Τί εκδρομές, τί καλοκαιρινές βραδινές βόλτες... Εκείνος να ανοίγει το πάνω μέρος και να αφήνει το δροσερό αεράκι να χαϊδεύει και τους δυο. Έχουμε μεταφέρει πράγματα στο σπίτι στη Βυτίνα! Αντοχή ο Ζαχαρίας, όχι αστεία. Και φυσικά δε θα ξεχάσω ποτέ, την προθυμία του να με συνοδεύει όπου του ζητήσω, ό,τι ώρα να 'ναι.
Όπως και να 'ναι όμως, το γυαλί έχει σπάσει. Θα πρέπει να σκεφτώ σοβαρά τι θα κάνω μαζί του. Θα συνεχίσουμε μαζί; Μήπως χρειάζεται αντικατάσταση; Είναι δύσκολη περίοδος όμως τώρα και τον έχω συνηθίσει. Κάθε φορά που με βλέπει, μου κάνει ματιές. Ο γλυκός μου!
Κλείνοντας να πω ότι ο Ζαχαρίας είναι το τουτού μου και το όνομά του βγήκε από τις πινακίδες κυκλοφορίας. ΖΧΑ...
: P
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
άμα ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλάει...απλά αντικαθιστάς το ποτήρι-αμάξι-άντρα...και μετά απο χρόνια θυμάσαι απλά τα καλά...Ζ.
το δικό μου πρώτο αμάξι το έλεγα Λεωνίδα...βλέπεις είχαν μπει οι 300 μέσα...το δεύτερο που έχει αισίως κλείσει τα 4 χρόνια το έχω ακόμα χωρίς όνομα..Ζ.
Δημοσίευση σχολίου