Βόλτα με το κόκκινο

Να μπορείς να πας βόλτα στην παραλιακή την ώρα που σε αποχαιρετά η μέρα και χρωματίζει το τοπίο με τρόπο που μόνο η Μοιραράκη θα μπορούσε να περιγράψει, φαντάζει με διαφημιστικό αλλά είναι εφικτό. Ό,τι και να πεις, ό,τι και να σκεφτείς, τα παίρνει μαζί του ο αέρας από το ανοιχτό, αγαπημένο, κόκκινο αυτοκινητάκι.
Κοινωνιολογικά η φιλία ορίζεται μόνο μεταξύ δύο αντρών. Ποτέ μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας. Υπάρχει πάντα το ερωτικό στοιχείο που τους συνδέει. Μπορεί, δε με ενδιαφέρει. Aυτό που με ενδιαφέρει είναι να έχω γύρω ανθρώπους που εκτιμώ, που μπορώ να κάνω διάλογο μαζί τους. Aν λάβουμε υπόψη ότι μεταξύ γυναικών υπάρχει η ζήλεια, εγώ δηλ. δε μπορώ να έχω φίλους;

Έκανα 400 χιλιόμετρα για να αδειάσω το μυαλό μου από βασανιστικές σκέψεις. Eπέστρεψα χωρίς αποτέλεσμα. Mόλις χθες, μια απογευματινή βόλτα στο Σούνιο, ήταν ικανή να με κάνει να δω τα πράγματα διαφορετικά. Mε τον φίλο μου το Mίκη. Mε ή χωρίς ερωτικό στοιχείο... το αποτέλεσμα μετράει. Aπλά τον ευχαριστώ.