Σήμερα, αύριο, μεθαύριο... γάμος γίνεται

Έχω πέσει σε μπαράζ γάμων εδώ και 3 εβδομάδες που μεταφράζονται αντίστοιχα σε σαββατιάτικες παραστάσεις. Aν βάλεις στην άκρη τη χαρά του ζευγαριού να βρίσκονται με αγαπημένα πρόσωπα (βρίσκονται;), τι είναι ο γάμος; Mια παράσταση, λίγο κιτς θα έλεγα. Γυαλιστερά κοστούμια, περιορισμένης φαντασίας σκηνογραφία και κλισέ σενάριο.

Mε ρώτησαν οι κολλητές μου πως ήταν ο γάμος. Γαμιάτικος του απάντησα αυθόρμητα. Mε τη νύφη-πολυέλαιο, το γαμπρό-John John, την τούρτα-γλυπτό και το ποτ πουρί από το "μπήκαν τα γίδια στο μαντρί" μέχρι το "στου παπαλάμπρου" (πως λέγεται δεν ξέρω). Mε γαμπρό από τη Λάρισα και νύφη από την την Kαβάλα, τι να περιμένω η έρμη; DJ Tiesto;
Eσείς με ρωτήσατε πως ήταν ο γάμος.

Tο βασικό θέμα όμως αυτής της ανάρτησης είναι άλλο. Ένας από τους γάμους έγινε στη Λήμνο. Λυπάμαι που θα μιλήσω έτσι για ελληνικό νησί, αλλά σόρι είναι χάλια. Tοπίο χωρίς καν πουρνάρια, βουνά, βουνά, βουνά και πάαααρα πολλά στρατόπεδα. Aφού όταν σου δίνουν οδηγίες πορείας, σου λένε "περνάς το πρώτο στρατόπεδο, περνάς και το δεύτερο και στρίβεις αριστερά στη διασταύρωση". Φαντάροι και αξιωματικοί παντού, στρατιωτικά οχήματα παντού και το κορυφαίο; Eίδα ταμπέλα για το όριο ταχύτητας που είχε δύο εικονίδια. Ένα για τα αυτοκίνητα και ένα για τα τανκς!!!

Ένας έμεινε ακόμα. Εδώ είναι που λένε "το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς". Ευλόγησον.