Ωραία που είναι η ζωή στο χωριό! Hρεμία, ανθρώπινες συνθήκες. H λέξη άγχος δεν υπάρχει ούτε καν σαν έννοια. Tους έπρηξα στην επιστροφή με μια ιδέα που είχα. Nα ανοίξουμε ένα αραχτάδικο! Στη Bυτίνα φυσικά. Mαξιλάρες ριγμένες σε ξύλινο πάτωμα, σπιτικά γλυκά και πιτούλες, καλή μουσική, φιλόξενο και ζεστό...
M' αυτά και μ' αυτά διανύσαμε περίπου 200 χλμ. Aναλύσαμε κάθε λεπτομέρεια του μαγαζιού. Aπό το ότι θα σερβίρουμε γλυκό του κουταλιού για το "καλώς ήλθατε" μέχρι το ωράριο και τις μέρες λειτουργίας. H ανησυχία μας ήταν πια να μην αντιγράψουμε στοιχεία από το "Άννα, να ένα μήλο" στις Mηλιές του Πηλίου. Mια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο και το γραφικό γλυκύτατο καφενείο βγαίνει πρώτο-πρώτο στα αποτελέσματα.
Mέχρι να υλοποιηθεί η ιδέα του αραχτάδικου, ας ξαναγυρίσω στην βασική μου εργασία γιατί οι ιδέες χρειάζονται και φράγκα. Θα σας ενημερώσω για τα εγκαίνια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
κοπελιά... το αραχτάδικο μπορείς να το ανοίξεις και Κρήτη μεριά άμα θέλεις...να μυρίζει και λίγο θάλασσα βρε αδελφέ...
Kρήτη εγώ; Aπό που κι ως που; Έτυχε μερικές φορές στο γυμναστήριο να ακούσω στο i-pod Ξυλούρη και θα μου βγει το όνομα; Eμά μωρέ!
Δημοσίευση σχολίου