Μια μέρα χωρίς κινητό

Για προσωπικούς λόγους επέλεξα να κρατήσω το κινητό μου κλειστό σήμερα.
Σαν τον παλιό καλό καιρό. Έκλεινες ένα ραντεβού και ήσουν ακριβής στην ώρα και στον τόπο. Ήθελες να ανταλλάξεις δυο κουβέντες με έναν άνθρωπο και στην χειρότερη περίπτωση του έκανες ένα τηλεφώνημα, δεν του έστελες μήνυμα "καλησπέρα, ελπίζω να είσαι καλά". Γούσταρες το τεκνό στην άλλη πλευρά του μπαρ, έστελνες ένα σήμα και τα πράγματα εξελίσσονταν φυσιολογικά. Γιατί η ξεπέτα στις γιορτές "κοριτσάκι μου, να είσαι ευτυχισμένη"... μπλιαχ! Άστο ρε φίλε, αν έχεις μπερδέψει το buttom με τον (μ)πάτο, γάμ... το. Η αξιότιμη κα Σπανοπούλου, χρόνια τώρα διευθύντρια του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, μου στέλνει τηλεγράφημα κάθε χρόνο στη γιορτή μου και κάθε φορά τα λόγια της είναι γεμάτα συναίσθημα.
Εδώ και τέσσερις μήνες μετά από μία λάθος κλήση, έχω γνωριστεί με την καινούρια θεία Λένα. Κάθε πρωί "να έχης μια οιπέροχι μαίρα". Κοντεύει να με κερδίσει αυτός ο νεαρός με την ευγενική του συμπεριφορά.

Εσείς οι σατανικοί διαφημισταράδες της κινητής τηλεφωνίας, αυτά τα "connecting people" για ξανασκεφτείτε τα.