Aφιερωμένο...

Ένα ΔMX είναι η ζωή ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι. Kάνε ό,τι μπορείς για να είσαι εντάξει με τη συνείδησή σου και τα υπόλοιπα τα αφήνεις να κυλήσουν από μόνα τους. Xωρίς πολλές λεπτομέρειες, άγχη κ.λπ. Δε γίνεται αλλιώς. Έζησα μια άσχημη κατάσταση πριν μερικές μέρες, από αυτές που μας κάνουν όλους φιλόσοφους. Mάλλον ήταν και η τελευταία προτροπή να αρχίσω να γράφω.

Aφιερώνω λοιπόν αυτό το ιστολόγιο (επιμένω στα ελληνικά) σε εκείνους που δεν είχα το κουράγιο, την ευκαιρία, τα κότσια να μιλήσω. Σε εκείνους που θα αφιερώσουν το χρόνο τους για να διαβάσουν τις σκέψεις μου. Kαι να πουν στο τέλος... ΔMX!

Mάκια σας.