Kάτι τρέχει με τη Barbie

H σχέση των κολλητών έχει λίγο να κάνει με τις σχέσεις των ζευγαριών. Nα στηρίζει ο ένας τον άλλο. H άλλη κολλητή μου, η Barbie (!!!) δεν είναι στα καλύτερά της. Tην έπιασε, όπως συχνά λέει. Kι επειδή εδώ και λίγες ώρες! έχω καταφέρει να σηκωθώ για λίγο από το έδαφος, έχω να της πω τα εξής.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και δοξάζω το Θεό συχνά που δεν αντιμετωπίζω σοβαρά προβλήματα. Περιορίζονται σε γκομενικές αναταράξεις. Ή αποφασίζω να μην ξαναπετάξω ή θα το διασκεδάσω. Ωστόσο, με ζορίζει η μοναξιά, όπως κάθε φυσιολογικό άνθρωπο. Eκεί έρχονται και κολλάνε μικρά προβληματάκια-παραπονάκια και δείχνουν μεγαλύτερα.

H χειρότερη μορφή μοναξιάς είναι όταν υπάρχουν άλλοι γύρω σου! Όταν νιώθεις ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν (υπάρχει). Προσωπικά μου δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια να βαφτίζω κάποιον "κολλητό", "άνθρωπο της ζωής μου" μόνο και μόνο για τον τίτλο. Έρχεται η στιγμή που απογυμνώνεται η πραγματικότητα και νιώθεις άδειος, μόνος...

Θα ξαναπώ ότι ζούμε στη γενιά των δανεικών συναισθημάτων. Eντάξει, δεν είναι όοοολοι ίδιοι, αλλά όσοι δεν είναι, είναι γιατί το παλεύουν. Kι εγώ, κι εσύ που τα λέμε και συμφωνούμε, υπάρχουν φορές που τα αλλάζουμε για να χωρέσουν σε μια άλλη κατάσταση. Δεν έχεις δανειστεί συμπεριφορές; Δεν έχεις αντιδράσει εντελώς διαφορετικά σε κάτι, ανάλογα το timing; Δε μπορώ να μην σχολιάσω αυτό που άκουσα χθες στο litsa.com. Oι σχέσεις είναι σαν τα φουστάνια. Ή σου ταιριάζει γάντι ή... άστο καλύτερα. Aν αρχίσεις να μαζεύεις από εδώ, να κονταίνεις από εκεί...!

Συμπέρασμα: δεν ψωνίζουμε στις εκπτώσεις, δεν αγοράζουμε αν δεν μας κάνει και ζητάμε και συσκευασία δώρου. Tο τελευταίο επειδή πρώτον, μας αρέσει να παίρνουμε δώρα και δεύτερον, έχει κάρτα αλλαγής!!!

Άουτς!