Η πρώτη μου πίτα...

... και δεν εννοώ χυλόπιτα. Θα έπρεπε να είχα τουλάχιστον προδιαγραφές μοντέλου σε συνδυασμό με υψηλό δείκτη IQ για να φάω την πρώτη μου χυλόπιτα στα 27. Προς το αντρικό κοινό "χαλαρώστε δεν πληρώ τα παραπάνω".
Άκουσα τη συμβουλή της κολλητής μου και πήγα μόνη μου στο χωριό για χαλάρωση. Έκανα ότι μπορούσα από τις γνωστές πια σε όλους μπαζοδουλειές, ψυχαγωγήθηκα όπως μπορούσα, αλλά οι ώρες στο χωριό περνούν αργά. Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω πίτα με δικό μου φύλλο. Πίστευα πως η δυσκολία θα ήταν στην παρασκευή, με προβλημάτιζε η λεπτομέρεια "το αφήνουμε 20 λεπτά να ξεκουραστεί". Όταν λέμε 20 λεπτά, πόλης ή χωριού;
Και έφτασε η ώρα να το ανοίξω. Τι σκατά δημιουργός είμαι που πιάνουν τα χέρια μου; Μου ήταν αδύνατο να πετύχω στρογγυλό σχήμα. Το ένα ήταν ίδιο με την Αφρική. Υπάρχουν πίτες στρογγυλές, στριφτές, ανοιχτές, κλειστές, αλλά με θέμα "οι ήπειροι" δεν έχω ακουστά. Εκτός κι αν την ονομάσω εγώ "η δική μου ηπειρώτικη πίτα".

... τη σερβίρουμε ζεστή δίπλα στο ποτάμι...