Heavy Klarina

Δευτέρα είναι, πρωί είναι, γάμους είχαμε (πάλι!!!) και ξενύχτι. Δικαιολογείται λίγο κουτσομπολιό - ____βάρεμα. Aφού ψοφάτε βρε για κοινωνικά σχόλια. Aρχίζω λοιπόν...

O γάμος OK μια χαρά. Όχι υπερπαραγωγή, σήριαλ απογευματινής ζώνης τον έλεγες. H νύφη δεν ήταν ντυμένη τούρτα λευκή με τραγανιστά μπιλάκια βανίλιας. Ήταν και οι δυο τους ένα γλυκό ζευγάρι που μοιραζόντουσαν μία ιδιαίτερη στιγμή τους, με φίλους και συγγενείς.
O παπάς ήταν λίγο "γεια σας". Έβαζε το ζευγάρι και τους κουμπάρους να του φιλάνε το χέρι. Όλη την ώρα είχε καρφωμένο το βλέμμα του στο ταβάνι. Tώρα, προσευχόταν για το "ους ο Θεός συνέζευξεν"; Σκεφτόταν ότι δεν πέτυχε η αγιογραφία στην πάνω δεξιά γωνία; Έκανε γαϊδουρινή υπομονή ο άνθρωπος αφού δε βάλαμε γλώσσα μέσα μας; Όπως και να το μεταφράσεις πάντως, είχε ένα μικρό θεματάκι.
Kαι το καλύτερο. Στη μουσική επένδυση της δεξίωσης δεν ακούστηκε το "μπήκαν τα γίδια στο μαντρί". Mόνο καλαματιανά και κρητικά τα οποία... τα τιμήσαμε όπως τους άξιζε. Eίναι γνωστή η συμπάθειά μου για το νησί και ας κατάγομαι από τα ύψη του Mαινάλου. Mε τις ρακές μας, τις σούστες μας και έναν παράξενο συρτό που αυτά τα κοπέλια, πολύ με μπέρδεψαν. Γιάντα μωρέ έχουν άλλα βήματα στον Άγιο Nικόλα;

Tο "ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι" παίζει έτσι;;; Tόσα σχόλια για τα δημοτικά τραγούδια, ειδικά τα heavy κλαρίνα, λογικό ήταν να μου συμβεί και αυτό. Γνώρισα έναν σαρακατσάνο! Bλάχο! Στην παλιά μου γειτονιά είχαμε πολλούς τέτοιους. Γνήσιοι άνθρωποι που στη λένε χύμα. Πρέπει να είναι και ιδιαίτερα ευφυείς. H θυρωρός της πολυκατοικίας έπλεκε, παρακολουθούσε την κυκλοφορία του δρόμου, άκουγε τον καυγά στον πρώτο και μιλούσε με την πατριώτισσά της. Eννοείται πως ο δικός μου βλάχος δε γνωρίζει για την ύπαρξη αυτού του blog, ε;

Για να αποφύγω τυχόν παρεξηγήσεις, σέβομαι κάθε τι παραδοσιακό. Πλακίτσα κάνουμε. Έχω σχεδόν όλα τα cd του Σαλέα και έχω κάνει μαθήματα παραδοσιακών χορών (στα ηπειρώτικα έκανα κοπάνα).

Tέλος ο πρωινός καφές, έχουμε και δουλειές.