Αθάνατη αγάπη

Άκουσα για δεύτερη φορά στο Αλ Τσαντίρι Νιούζ μια γιαγιάκα να μιλάει για τη σχέση ζωής με τον άντρα της. 65 χρόνια έζησαν μαζί αγαπημένοι και αν ζούσαν άλλα 100, πάλι μαζί θα ήταν. Ο παππούς ζωηρούλης. Κατά την ομολογία της γιαγιάς είχε γκόμενα. Κι όμως, τον συγχώρεσε γιατί έτσι είναι η αγάπη.
Αυτό λέω κι εγώ. Όταν δύο άνθρωποι λένε και ξαναλένε ότι αγαπιούνται, ξεπερνούν όλα τα εμπόδια. Ξέρουν να συγχωρούν. Η αγάπη δε σταματάει στα διόδια στην επιστροφή από ένα ρομαντικό τριήμερο. Δε σβήνει σαν τη γεύση από το καλομαγειρεμένο φαγητό που έφτιαξες με μεράκι.

Για όλους εμάς που αγαπήσαμε αλλά στο τέλος χωρίσαμε επειδή... μάλλον το πήραμε λάθος. Επειδή αγαπάμε δεν υπάρχει τέλος.