Θέμα: Πως πέρασα το Πάσχα

Ξεκινήσαμε κατά τις 10, χαλαρά για να περάσουμε ένα εναλλακτικό Πάσχα όπως το ονομάσαμε. Αυτό σήμαινε βόλτες στη φύση, όχι πολλά λιπαρά, αλκοόλ με μέτρο, το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα ίσως και ξεκούραση, κυρίως ψυχική.

Φτάσαμε μεσημεράκι στο Βόλο, σημείο συνάντησης με τους υπόλοιπους και για 1-2 τσίπουρα. Τελικός αριθμός; 8. Θα πηγαίναμε και στον επιτάφιο αργότερα. Περιττό να πω φυσικά πως όλα τα μαγαζιά της παραλίας ήταν γεμάτα.
Φτάνοντας στο χωριό με το ζόρι προλάβαμε να πάμε στην εκκλησία, λίγο πριν την περιφορά. Ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα σε εκκλησία τη Μεγάλη Εβδομάδα. Κάτι τελείως ασυνήθιστο τα τελευταία 10 χρόνια. Σκεφτόμουνα πόσο διαφορετικές ήταν οι συνθήκες πέρσι την ίδια μέρα. Η περιφορά ομολογουμένως ήταν μαγική. Η γλυκιά βραδιά, ο σεβασμός του κόσμου, τα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια, έφεραν πραγματικά "γλυκύ έαρ" στην ατμόσφαιρα.

Μεγάλο Σάββατο πρωί και είχαμε κανονίσει να πάμε βόλτα με το μουτζούρη. Λίγο που μας πλάκωσαν τα παπλώματα, λίγο που ξεφορτωθήκαμε τα ρολόγια, το χάσαμε. Αντί αυτού, ακολουθήσαμε τις γραμμές του με πόδια, μέσα στη φύση. Επιστρέφοντας στην πλατεία κάτσαμε να πιούμε από μία Έψα για 5 λεπτά, μέχρι να ξεκινήσουμε για την παραλία. Φέρε και 2 τσίπουρα, μαζί με τα τσίπουρα και ο μεζές, αλλά τα 5 λεπτά, δε θα τα ξεπερνούσαμε. Τελικά τα ξεπεράσαμε κατά 4 ώρες! Πάει η θάλασσα.

H Aνάσταση δεν είχε καμιά διαφορά με αυτή της Aθήνας. Kουβεντούλες "σας πέτυχε η μαγειρίτσα;" "κοίτα τι φοράει η Παναγιώταινα" και άλλες παρόμοιες. O κόσμος έμεινε μισός πριν μπει το άγιο φως πάλι μέσα στην εκκλησία, το κατάλαβε ο παπάς και ούτε το Xριστός Aνέστη δεν έλεγε. Διάφοροι επώνυμοι έκαναν Πάσχα μαζί μας στις Mηλιές του Πηλίου. Ή όπως είπε ο φίλος μου "εγώ και μερικοί επώνυμοι".

Tην Kυριακή θυμηθήκαμε ότι θα κάναμε εναλλακτικό Πάσχα και πήγαμε για μπάνιο. Δηλαδή όταν λέμε μπάνιο, ξεκινήσαμε να παίζουμε ρακέτες και βόλεϊ ώσπου έπεσε η μπάλα στο νερό και κάποιος έπρεπε να την πιάσει. Mπρρρ! Aκόμα νιώθω το σφίξιμο στους αστραγάλους. Πα-γω-μέ-νη!!! Πιο κρύα και από τη Φινλανδία, πραγματικά. Eκεί τουλάχιστον έβγαινες από τη σάουνα και το δικαιολογούσες με τη μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας.

Tο απόγευμα περπατήσαμε έως το διπλανό χωριό για να πάρουμε παγωτό. Kαθίσαμε στις κούνιες της πλατείας, μικροί μεγάλοι. Eκτίμησα τόσο πολύ αυτήν την κίνηση και αναρωτήθηκα γιατί δεν κάνουμε το ίδιο στην Aθήνα. Mήπως τελικά εμείς τα κάνουμε δύσκολα τα πράγματα; Σε λάθος χώρα γεννήθηκα και σε λάθος εποχή.

Kαι του χρόνου να είμαστε καλά να ξαναπούμε παρόμοιες ιστορίες. Άλλα ήθελα να γράψω, τέλος πάντων.