8 Μαρτίου 2009

Μεγάλη σαρα(δεν)κοστίζει τίποτα

Υπάρχουν κάποιες σκέψεις που επηρεάζουν καθημερινά τη ζωή μου αλλά δε μπορώ να τις πω. Ίσως σε φοβίσω, ίσως προβληματιστείς, ίσως σε κάνω να ανησυχήσεις, ίσως με αφήσεις ήσυχη... κάτι είναι και αυτό. Ποτέ μα ποτέ όμως δε θα καταλάβεις, γιατί δεν το έζησες. Δεν ένιωσες το κρύο της ψυχρής αίθουσας, δεν χάθηκες στο πέρασμα του εξαναγκασμού μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, ούτε ξύπνησες για να πεις "ωχ δεν ήταν εφιάλτης".

Εδώ και λίγες μέρες έχουμε μπει στην περίοδο της μεγάλης νηστείας του Πάσχα. Πριν από... δε θυμάμαι καλά, 8-9 χρόνια, άρχισα να νηστεύω όλη τη Σαρακοστή. Με αφορμή το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να τρώω, προσπαθούσα να σκέφτομαι πιο καλά, να είμαι καλύτερος άνθρωπος. Φυσικά, ποτέ δεν το κατάφερα αυτό, αντίθετα μάλιστα. Πως μπορούσα να κρατηθώ ήρεμη όταν είχα να αντιμετωπίσω ένα σωρό προβλήματα με τη δουλειά, εσένα, τους γονείς μου, το διαχειριστή...

Πως συνδέονται αυτές οι δύο παράγραφοι; Με το θέμα "πίστη". Ένας πελάτης μάς άφησε χρέος 25.000 ευρώ και ορκιζόταν στα παιδιά του ότι δε θα τα χάσουμε. Κάποτε γνώρισα μια οικογένεια που δήλωνε βαθιά και αγνή πίστη μέχρι που μου έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο όταν βγήκα από το χειρουργείο και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς τους αν είμαι καλά.

Φέτος, αποφάσισα να μη νηστέψω. Για προφανείς λόγους...

Δεν υπάρχουν σχόλια: