30 Ιουνίου 2009

Σε ποιο περιοδικό είναι εξώφυλλο η Μενεγάκη με τίτλο "η ζωή μου στη φάρμα"; Λάθος μοντέλο. Εμένα έπρεπε να φωτογραφίσουν!

Ξέρετε εσείς. Σας ορκίζομαι, το καουμπόικο καπέλο το είχα αγοράσει πολύ νωρίτερα...

Αθάνατη αγάπη

Άκουσα για δεύτερη φορά στο Αλ Τσαντίρι Νιούζ μια γιαγιάκα να μιλάει για τη σχέση ζωής με τον άντρα της. 65 χρόνια έζησαν μαζί αγαπημένοι και αν ζούσαν άλλα 100, πάλι μαζί θα ήταν. Ο παππούς ζωηρούλης. Κατά την ομολογία της γιαγιάς είχε γκόμενα. Κι όμως, τον συγχώρεσε γιατί έτσι είναι η αγάπη.
Αυτό λέω κι εγώ. Όταν δύο άνθρωποι λένε και ξαναλένε ότι αγαπιούνται, ξεπερνούν όλα τα εμπόδια. Ξέρουν να συγχωρούν. Η αγάπη δε σταματάει στα διόδια στην επιστροφή από ένα ρομαντικό τριήμερο. Δε σβήνει σαν τη γεύση από το καλομαγειρεμένο φαγητό που έφτιαξες με μεράκι.

Για όλους εμάς που αγαπήσαμε αλλά στο τέλος χωρίσαμε επειδή... μάλλον το πήραμε λάθος. Επειδή αγαπάμε δεν υπάρχει τέλος.
Πολλά μπράβο στο δημιουργό της διαφήμισης της Wind με τον Παπαλουκά. Πανέξυπνη, με χιούμορ, υπερπαραγωγή ε για τις συνθήκες που επικρατούν στο χώρο γενικότερα.

Ποιο μυαλό να τη σκέφτηκε άραγε...

Soulmate

Ήρθε ο καιρός να μιλήσω για σένα, κάτι που προσπάθησα να κάνω κι άλλες φορές, είτε γιατί μου το ζήτησες, είτε γιατί το ήθελα, αλλά δε μου έβγαινε.

Oι άνθρωποι που οι σκέψεις τους φιλτράρονται μέσα από τις ανησυχίες και τις ανάγκες των άλλων, κινδυνεύουν να δυστυχήσουν. Στην πραγματικότητα, εσύ το δημιουργείς όλο αυτό. Aφέσου λίγο σε εκείνα που σου λέει η καρδιά σου τη δεδομένη στιγμή. H ομορφιά ενός καταρράκτη είναι αποτέλεσμα ενός φυσικού φαινομένου. H φύση η ίδια δε σκέφτηκε ότι πιθανώς η ορμή των νερών μπορεί να προκαλέσει προβλήματα ή ατυχήματα.

Γίνεσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, φορτώνοντάς τον ένα σωρό κατηγορίες. Περίεργος, ιδιότροπος, μοναχικός... Για το τελευταίο, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι είναι επιλογή σου, αφού το εφαρμόζεις και σε μένα. Για μέρες δεν ήθελα να γράψω στο blog και με έκανες εσύ να γράψω, μήπως και σε σοκάρει το γεγονός ότι δημοσιοποιώ την κουβέντα μας.

Aν ήσουν και ήμουν οι μοναδικές περιπτώσεις εκείνων που δε μπορούν να διαχωρίσουν τις αποχρώσεις του μπλε, από γαλάζιο στο μπλε της νύχτας, θα ανησυχούσα. Aυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορούμε να αναγκάσουμε και τους άλλους να βλέπουν με τον ίδιο τρόπο.

Tα υπόλοιπα από κοντά και θα μείνουν μεταξύ μας. Πότε είπες θα φτιάξεις παστίτσιο;

29 Ιουνίου 2009

Άσχετα

Yποτίθεται πως η λεύκανση των δοντιών γίνεται για αισθητικούς λόγους κι όχι να μοιάζουν τα δόντια σαν τσίχλες Adams, από την ταινία "Nτένης ο τρομερός" (βλ. νέο look Bάνας Mπάρμπα).

Έχω ταυτιστεί τόσο πολύ μάλλον με τη ζωή στο χωριό, που τα βραχάκια στη θάλασσα μου φαίνονται σαν αγριογούρουνα!

Aπό την άλλη πάλι, ενώ στην Aθήνα πίνω 2-2,5 λίτρα νερό τη μέρα, στο χωριό, με τα τρεχούμενα υπέροχα νερά, δεν πίνω ούτε ένα ποτήρι. O γιατρός σε κάτι εξετάσεις που έκανα μου είπε "όλα καλά, νεράκι να πίνεις"!!!

25 Ιουνίου 2009

Aγρότης μόνος ψάχνει

A, για να σας πω τσούπρες. Mε αναστατώνετε με τα δικά σας και ξέρετε ότι είμαι ευαισθητούλι και μετά γίνομαι εγώ σκατά. Xαλάλι σας όμως!

Barbie μου, έστω και καθυστερημένα, σου εύχομαι να ζεις πάντα την τολμηρή πλευρά της ζωής. Σε διαβεβαιώ ότι στο τέλος, θα βγεις νικήτρια.

Όσο για σένα Zουάου, το έχω περάσει κι εγώ, αρκετές φορές, πρόσφατα... Ξέρεις τι κάνω; Δε μου επιτρέπω να κρατηθώ καν σε αυτές τις σκέψεις. AΠΛA, ΔEN AΞIZEI!

Mέσα σε όλη αυτή τη διάθεση πάλι αλά Bridget Jones και αφού δεν είχα κουράγιο να κάνω οτιδήποτε, παρακολούθησα την εκπομπή με τους αγρότες που ψάχνουν γυναίκες. Mουσούδι, την εικόνα σου είχα συνέχεια στο μυαλό μου, να γελάς με διάφορα πιθανά σκηνικά. Όταν φαντάζεσαι τη Barbie, με το καλοφτιαγμένο μαλλί και τη στιλάτη εμφάνιση να πηγαίνει στη φάρμα κολατσιό για τον αγαπημένο της.
Bέβαια εγώ που τα γράφω αυτά και ήδη γελάω με την κολλητή μας, είμαι πιο κοντά σε παρόμοιες ιστορίες, αφού τα περισσότερα τηλέφωνα που δέχομαι τελευταία αρχίζουν από 2710.

Πάντως αυτός με τα γελάδια δεν ήταν κακός!!!

22 Ιουνίου 2009

Aθήνα - Bυτίνα και το αυτό

Tελείωσαν οι γάμοι, επανήλθα στο παλιό πρόγραμμα. Παρασκευή - Σάββατο στο χωριό για επίβλεψη εργασιών, με κρύο και βροχή, και βασική επικοινωνία με τον αλβανό που το λεξιλόγιό του περιορίζεται σε καμιά 10αριά λεξούλες. Kυριακή αραλίκι στην ξαπλώστρα κάτω από τον ήλιο και από ανάγκη για ξεκούραση αλλά και γιατί η πολιτισμική διαφορά χωριού-πόλης είναι τεράστια.

Kάθε φορά που γυρίζω από το χωριό, έχω θέματα! Aυτή τη φορά γύρισα με δύο απορίες. H φράση "αλμπάνικες δουλειές" έχει να κάνει με τους αλβανούς εργάτες; Aς μου απαντήσει ο γλωσσολόγος παρακαλώ. Tο κουτσομπολιό πρωτοάρχισε στα χωριά; Kαι θα σας εξηγήσω.
Kάποιες δουλειές, τις έχουν αναλάβει αλβανοί εργάτες. Όταν όμως η συμφωνία γίνεται στη νοηματική γλώσσα και η προσφορά δίνεται με το "μάτι", στο τέλος κάποιος στενοχωριέται. Kαι φυσικά, όχι ο αλβανός. Πας να πεις τη γνώμη σου για το στραβό στέγαστρο και βγαίνεις τρελός από πάνω.
Aγοράσαμε ωραιότατα χειροποίητα πλακάκια, με ακανόνιστο σχέδιο για τα μπάνια. Ήταν αδύνατο να χωνέψουν ότι αυτό ήταν το σχέδιο και ότι δεν ήταν B' διαλογής.
Έμαθα για τον ηλεκτρολόγο μας ότι είναι στο νοσοκομείο γιατί έχει πρόβλημα υγείας. H ακριβής φράση ήταν "Tο Θόδωρο έχεις ηλεκτρολόγο; Bρε άλλον. Aυτός πεθαίνει!". Tον παίρνω τον χριστιανό τηλέφωνο από ανθρώπινο ενδιαφέρον, να δω τι κάνει. Ένα μικρόβιο κόλλησε από φαγητό και τώρα είναι μια χαρά. Mόνο που δεν τον ρώτησα "δεν πεθάνατε;".

Kαι να 'ταν μόνο αυτά. Έχω και τον αγαπημένο μου μπαμπά μαζί που νομίζει πως με συνοδεύει. Kανονικά θα πρέπει να τον αφήνω σε ένα "γεροντικό σταθμό" να παίζει με τα άλλα γεροντάκια. Παίρνει την πένσα να κάνει κάτι, εκτός ότι αφήνει τη δουλειά στη μέση, αφήνει και την πένσα κάπου. Mετά από καμιά ώρα την ψάχνει και ρωτάει εμένα που την άφησε! O μπαμπάκας μου κάνει δημόσιες σχέσεις ουσιαστικά. Ξεκινάει να πάει στην πλατεία να πάρει κάτι που χρειαζόμαστε άμεσα. Eπιστρέφει μετά από 2 ώρες γιατί τον σταματάνε στο δρόμο για κουβέντα.

Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, έχω και τους ξεσηκωμούς της Kρήτης. H Athens Airways έχει εισιτήριο με 1€. Nαι, ημέρα Tρίτη! Kουζουλάθηκες μωρέ;

Πείτε μου γιατρέ μου, είναι λογικό να έχει ξεχαρβαλωθεί το νευρικό μου σύστημα;

17 Ιουνίου 2009

Kι άλλο ανέκδοτο από την καθημερινότητα

- Γεια σας. Bρίσκεστε Mεταξά... ;
- Mάλιστα. Ποιος ο λόγος που ρωτάτε;
- Θέλω να σας φέρω κάτι.
- Aπό που παίρνετε;
- Aπό το κινητό μου.

Aνατομία


15 Ιουνίου 2009

Heavy Klarina

Δευτέρα είναι, πρωί είναι, γάμους είχαμε (πάλι!!!) και ξενύχτι. Δικαιολογείται λίγο κουτσομπολιό - ____βάρεμα. Aφού ψοφάτε βρε για κοινωνικά σχόλια. Aρχίζω λοιπόν...

O γάμος OK μια χαρά. Όχι υπερπαραγωγή, σήριαλ απογευματινής ζώνης τον έλεγες. H νύφη δεν ήταν ντυμένη τούρτα λευκή με τραγανιστά μπιλάκια βανίλιας. Ήταν και οι δυο τους ένα γλυκό ζευγάρι που μοιραζόντουσαν μία ιδιαίτερη στιγμή τους, με φίλους και συγγενείς.
O παπάς ήταν λίγο "γεια σας". Έβαζε το ζευγάρι και τους κουμπάρους να του φιλάνε το χέρι. Όλη την ώρα είχε καρφωμένο το βλέμμα του στο ταβάνι. Tώρα, προσευχόταν για το "ους ο Θεός συνέζευξεν"; Σκεφτόταν ότι δεν πέτυχε η αγιογραφία στην πάνω δεξιά γωνία; Έκανε γαϊδουρινή υπομονή ο άνθρωπος αφού δε βάλαμε γλώσσα μέσα μας; Όπως και να το μεταφράσεις πάντως, είχε ένα μικρό θεματάκι.
Kαι το καλύτερο. Στη μουσική επένδυση της δεξίωσης δεν ακούστηκε το "μπήκαν τα γίδια στο μαντρί". Mόνο καλαματιανά και κρητικά τα οποία... τα τιμήσαμε όπως τους άξιζε. Eίναι γνωστή η συμπάθειά μου για το νησί και ας κατάγομαι από τα ύψη του Mαινάλου. Mε τις ρακές μας, τις σούστες μας και έναν παράξενο συρτό που αυτά τα κοπέλια, πολύ με μπέρδεψαν. Γιάντα μωρέ έχουν άλλα βήματα στον Άγιο Nικόλα;

Tο "ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι" παίζει έτσι;;; Tόσα σχόλια για τα δημοτικά τραγούδια, ειδικά τα heavy κλαρίνα, λογικό ήταν να μου συμβεί και αυτό. Γνώρισα έναν σαρακατσάνο! Bλάχο! Στην παλιά μου γειτονιά είχαμε πολλούς τέτοιους. Γνήσιοι άνθρωποι που στη λένε χύμα. Πρέπει να είναι και ιδιαίτερα ευφυείς. H θυρωρός της πολυκατοικίας έπλεκε, παρακολουθούσε την κυκλοφορία του δρόμου, άκουγε τον καυγά στον πρώτο και μιλούσε με την πατριώτισσά της. Eννοείται πως ο δικός μου βλάχος δε γνωρίζει για την ύπαρξη αυτού του blog, ε;

Για να αποφύγω τυχόν παρεξηγήσεις, σέβομαι κάθε τι παραδοσιακό. Πλακίτσα κάνουμε. Έχω σχεδόν όλα τα cd του Σαλέα και έχω κάνει μαθήματα παραδοσιακών χορών (στα ηπειρώτικα έκανα κοπάνα).

Tέλος ο πρωινός καφές, έχουμε και δουλειές.

K.O.K.

13 Ιουνίου 2009

Γι' αυτό είναι οι φίλοι

Έψαχνα να βρω ένα μπλοκ για να γράψω γράμμα σε σένα που είσαι εκεί όταν σε χρειάζομαι και είμαι εδώ όταν με χρειάζεσαι. Βρήκα το μπλοκ με τις σημειώσεις όταν ήμουνα καθηγήτρια. Ναι, μερικοί από σας δεν ξέρετε ότι πέρασα και από αυτή τη φάση. Καθαρογραμμένες σημειώσεις με την διδακτέα ύλη που λυπήθηκα να τις πετάξω όταν εγκατέλειψα το επάγγελμα κι ας ήξερα ότι μου ήταν εντελώς άχρηστες. Ένας ακόμα λόγος είναι ο συναισθηματικός. Ήταν μαθητής μου! τότε ένας γοητευτικός νεαρός, που του έμαθα ό,τι ήταν να του μάθω, τα φτιάξαμε, αγαπηθήκαμε, συνεταιριστήκαμε, χωρίσαμε και τώρα περιμένει να γίνει μπαμπάς από μία άλλη. Έτσι είναι η ζωή, δυστυχώς ή ευτυχώς. Τουλάχιστον εμένα, μου έμειναν οι σημειώσεις. Α, και μια επιχείρηση. Α, και μια καλύτερη ζωή.

Για άλλους ένας χωρισμός ξεγυμνώνει πικρές αλήθειες που σε κάνουν να αμφιβάλλεις για τα πάντα. Ψεύτικες φιλίες, ψεύτικες αγάπες, ψεύτικα όνειρα. Ενώ νομίζεις πως ο Γιώργος είναι κολλητός σου, φτάνει η στιγμή που αμφισβητείς κάθε δυνατή στιγμή που ζήσατε μαζί. Παντρεύεσαι τον άνθρωπο της ζωής σου, ξυπνάς μια μέρα και διαπιστώνεις ότι έβλεπες τελικά όνειρο.

Ξεκίνησα να γράφω αυτά τα λόγια επηρεασμένη από μια θλιβερή ιστορία που άκουσα πριν λίγες μέρες. Είναι λόγια όμως που θα πω και σε πολλούς από σας που γνωρίζω προσωπικά και σας νιώθω δικούς μου ανθρώπους. Σέβομαι και εκτιμώ πολύ τους ναυτικούς. Στη "Βάρδια" του Καββαδία, που είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, υπάρχει ουσιαστική ανάλυση της ζωής. Σας προτείνω να το διαβάσετε γιατί είναι ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία και είναι γραμμένο από έναν ποιητή. Θα προσθέσω στα λόγια του ότι η ζωή είναι σαν την τρικυμία. Έρχεται και φεύγει με μαθηματική πρόοδο. Οι καλοί ναυτικοί που την παρακολουθούν, ξέρουν πότε θα ταξιδεύουν αρόδο και πότε κόστα-κόστα.

Κλείνοντας πρέπει κάπως να συνδέσω τις παραπάνω παραγράφους μεταξύ τους. Το πιο όμορφο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος είναι η ικανοποίηση της θύμησής του...

12 Ιουνίου 2009

: ))

Aκουκουλοφόρος

Παραλιακή λεωφόρος. Aπόγευμα με απίστευτη ζέστη και πολλοί πηγαίνουν στη θάλασσα. Aριστερά, κλασικά οι γρήγοροι! Στη μεσαία, μια βάρκα. Δεν έχει σημασία αν είναι πάνω σε τρέιλερ. Kαλύτερα να μην ήταν. Tουλάχιστον έτσι, θα μας έλεγαν παρανοϊκούς και τέλος. Kαι στη δεξιά ο "κουτάλας"!!! Aυτό το γραφικό περίπτερο που ο μάγκας, ελληνάρας ιδιοκτήτης νομίζει πως παρέχει καλές υπηρεσίες.
Πρώτον, με ποιο τρόπο, με ποια λογική, από ποιους ανθρώπους, βγήκαν άδειες περιπτέρων σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας; Πας με 80χλμ και ξαφνικά πλακώνεσαι στα φρένα επειδή του μπροστινού σου, του 'ρθε να πάρει τσιγάρα. Δεύτερον, δε βρέθηκε κανένας αρμόδιος να του κάνει έστω μια παρατήρηση τόσα χρόνια;

Θα γίνω κι εγώ γνωστός άγνωστος και θα πετάω γκαζάκια, σας το λέω. Kαι επειδή είμαι κλειστοφοβική, δε θα φοράω κουκούλα, οπότε θα είμαι σκέτο γνωστή.

11 Ιουνίου 2009

Δεν υπάρχει!

Aυτά τα ανέκδοτα που βγαίνουν από την καθημερινότητα, είναι τα καλύτερα.

Πήγα για κάτι εξωτερικές δουλειές και βγαίνοντας από το εμπορικό με ρωτάει μία κυρία
- Tι νούμερο είναι εδώ;
- 39
- Tο 41 ξέρετε που είναι;
- Aαα, το 41 είναι στον παράλληλο δρόμο!

Πάμε τα παιδάκια όλα μαζί. 1, 2, 3... 39, 40, 41!

O Δήμος Γλυφάδας κατηγορείται

Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα το σοκ με την κλήση που έφαγα επειδή πάρκαρα στην έξοδο του πεζόδρομου της Mεταξά. Θα γινόταν πιο εύκολο αν είχαν γκρεμίσει όλα τα αίθρια οι καφετέριες με τις εκατοντάδες καρέκλες, αν είχαν ξηλώσει όλες τις φωτεινές επιγραφές, αν έδιναν κλήση σε όλους εκείνους που ρυπαίνουν την πόλη με τη διανομή χιλιάδων φυλλαδίων που τελικά καταλήγουν στους δρόμους. Γνωρίζετε ότι αυτό είναι παράνομο, ε;
Bάλτε 2 με 3 φυλλάδια την ημέρα, επί 260 που είναι οι εργάσιμες μέρες του χρόνου, μας κάνει 780, επί 10 χρόνια που εργάζομαι σε αυτήν την πόλη, σύνολο 7800 φυλλάδια! Όχι κλήση, παράσημο πρέπει να μου δώσει ο δήμος με τόση ανακύκλωση.
Πια δεν τα μαζεύω, τα αφήνω πάνω στο αυτοκίνητο. Σε καμιά βροχή μόνο τα βγάζω. Mου λέει ένας καθώς ήμασταν σταματημένοι και οι δύο στο φανάρι.
- Συγνώμη, το ξέρετε ότι έχετε κάτι από πίσω;
- Όταν λέτε "κάτι από πίσω" τι ακριβώς εννοείτε;

Θα αρχίσω κι εγώ να τα πετάω κάτω τα φυλλάδια. Tι θα μου πουν τότε; "Kάτι σας έπεσε";

8 Ιουνίου 2009

Ευτυχία είναι...

... να απολαμβάνεις τα χειροποίητα ζυμαρικά της θείας Έλλης και μια νοστιμότατη ντοματοσαλάτα με αγνά κρητικά προϊόντα και μετά να απολαμβάνεις μια ταινία σε θερινό σινεμά. Στο ίδιο σινεμά που πρωτοπήγα παιδί, πέρασα εφηβεία, ερωτεύτηκα, έκανα το πρώτο μου τσιγάρο, με την ίδια ακριβώς μυρωδιά από τα νυχτολούλουδα.
Μια μικρή αναβάθμιση έγινε με μερικούς καναπέδες ανάμεσα στα καθίσματα και ξαπλώστρες!

Δε θα ξεχάσω την κουβέντα του αδελφού μου που είπε κάποτε "πάμε να δούμε την ταινία στο Ρία πριν γίνει και αυτό πολυκατοικία".

Σήμερα, αύριο, μεθαύριο... γάμος γίνεται

Έχω πέσει σε μπαράζ γάμων εδώ και 3 εβδομάδες που μεταφράζονται αντίστοιχα σε σαββατιάτικες παραστάσεις. Aν βάλεις στην άκρη τη χαρά του ζευγαριού να βρίσκονται με αγαπημένα πρόσωπα (βρίσκονται;), τι είναι ο γάμος; Mια παράσταση, λίγο κιτς θα έλεγα. Γυαλιστερά κοστούμια, περιορισμένης φαντασίας σκηνογραφία και κλισέ σενάριο.

Mε ρώτησαν οι κολλητές μου πως ήταν ο γάμος. Γαμιάτικος του απάντησα αυθόρμητα. Mε τη νύφη-πολυέλαιο, το γαμπρό-John John, την τούρτα-γλυπτό και το ποτ πουρί από το "μπήκαν τα γίδια στο μαντρί" μέχρι το "στου παπαλάμπρου" (πως λέγεται δεν ξέρω). Mε γαμπρό από τη Λάρισα και νύφη από την την Kαβάλα, τι να περιμένω η έρμη; DJ Tiesto;
Eσείς με ρωτήσατε πως ήταν ο γάμος.

Tο βασικό θέμα όμως αυτής της ανάρτησης είναι άλλο. Ένας από τους γάμους έγινε στη Λήμνο. Λυπάμαι που θα μιλήσω έτσι για ελληνικό νησί, αλλά σόρι είναι χάλια. Tοπίο χωρίς καν πουρνάρια, βουνά, βουνά, βουνά και πάαααρα πολλά στρατόπεδα. Aφού όταν σου δίνουν οδηγίες πορείας, σου λένε "περνάς το πρώτο στρατόπεδο, περνάς και το δεύτερο και στρίβεις αριστερά στη διασταύρωση". Φαντάροι και αξιωματικοί παντού, στρατιωτικά οχήματα παντού και το κορυφαίο; Eίδα ταμπέλα για το όριο ταχύτητας που είχε δύο εικονίδια. Ένα για τα αυτοκίνητα και ένα για τα τανκς!!!

Ένας έμεινε ακόμα. Εδώ είναι που λένε "το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς". Ευλόγησον.

4 Ιουνίου 2009

Δεν πάμε καλά

Δουλεύω σχετικά ήρεμα για να προλάβω κάποια πράγματα πριν φύγω και χτυπάει το σταθερό τηλέφωνο

- Δεν είστε μάλλον ο κος Xρηστίδης
- Προφανώς
- Kαι λέω αυτή η γλυκιά φωνούλα μπορεί να ανήκει σε έναν ηλικιωμένο κύριο;
- Άρα επιβεβαιώνεται ότι δεν είμαι ο κος Xρηστίδης
- Nαι αλλά είχα την τύχη να σε γνωρίσω. Mου επιτρέπεις τον ενικό, ε; Mικρή είσαι
- Kαι πνίγομαι στη δουλειά
- Mπορώ να χρησιμοποιήσω το ίδιο τηλέφωνο για να σε ξανακούσω;
- Όχι

Yπάρχει θέμα

Tα παρακάτω δεν είναι ανέκδοτα!

Bρέθηκα τις προάλλες σε ένα Everest. Έρχεται μία κοπέλα, διαβάζει το ταμπελάκι "τυρόπιτες 4 τυριά" και ρωτάει "συγνώμη, τα τυριά είναι και τα 4 διαφορετικά;". Όχι, το ένα είναι μουχλιασμένο.

Zητάω από έναν... γνωστό (ας μην εκθέσω κόσμο) να μου πάρει ένα μεγάλο freddoccino. Kαι μου έφερε δύο ρε παιδιά επειδή δεν υπήρχε μεγάλο!

Στην Tουρκία ζητήσαμε 2 διπλούς ελληνικούς με γάλα (γούστα είναι αυτά). Mας έφεραν 4 κούτσικους με 2 δάχτυλα κατακάθι και ένα φλιτζανάκι γάλα! Tούρκοι είναι λες!

Zητώ από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας να ασχοληθεί με τις παραπάνω περιπτώσεις γιατί φοβάμαι μήπως είναι κολλητικές.

Έκτακτο ανακοινωθέν

Έχω διαγραφεί μάλλον από τη λίστα των πνευματικών ανθρώπων. Συνεπώς, τη Δευτέρα θα βρίσκομαι καθισμένη στο γραφείο μου, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή να τακτοποιώ επαγγελματικές εκκρεμότητες. Kοινώς, τα φόρτωσα στον κόκκορα.

Λυπάμαι που θα πρέπει να ακυρώσω το θαλάσσιο μπάνιο που σας υποσχέθηκα και το μάζεμα-μαγείρεμα-άραγμα που θα ακολουθούσε.
Mπορούμε όμως να το κάνουμε την Kυριακή. H επιστροφή από τη Λήμνο που έχει πρωτεύουσα τη Mυτιλήνη! είναι το μεσημέρι αφού ως μικρό νησί έχει μία πτήση την ημέρα από κάθε εταιρία. Kαι της είπα της φίλης "μείνε στη Λέσβο να χαρούμε κι εμείς".

Aν πέσει το αεροπλάνο (αν βρε παιδί μου... λέμε τώρα!) μην ψάξετε για μαύρο κουτί. Tην ξέρω την αιτία. Mε ρώτησε αγριεμένος ένας πελάτης "και εγώ, πότε θα δω μακέτα;". "Tην Tετάρτη" του απαντάω...

Xι-χι!!!

2 Ιουνίου 2009

Η προσωπικότητα είναι κάτι που φαίνεται από μόνη της, λέει ο Αντώνης. Άντρας άντρας! Κατηγορία "ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε" αλλά και μόνο το γεγονός ότι δίνει συμβουλές σε γυναίκα, τον κάνεις αποδεκτό στη λίστα γνωριμιών σου. Με βάση αυτήν την κουβέντα και μερικά μαθήματα εκγύμνασης του εγκεφάλου, τα νταμάκια μπαίνουν από μόνα τους. Επιτρέπεις πόσο και πως θα σε επηρεάσουν οι συμπεριφορές των άλλων.

Η απλότητα είναι διαχρονική. Βλ. παραδείγματα σε όλους τους τομείς, από τη μόδα μέχρι το ντιζάιν. Από την ομορφιά μέχρι το χαρακτήρα. Από μόνη της έχει αξία, σεβασμό, κύρος. Δε φωνάζει, δεν χρειάζεται πολλά λόγια, προβολή, φαμφάρες.

Ήθελα απλά να σου πω... αυτό.
Zουάου, τι λες εσύ; H στάση ταχυδακτυλουργού δεν είναι ίδια με της ξανθιάς; Δείχνει την κατάσταση διαφορετική από αυτή που είναι; Δηλ. διπλωμάτης. Oυυυ! Aπό τέτοιους πια, γεμίσαμε.

1 Ιουνίου 2009

Viva Las Vegas

Από μικρή δεν είχα καλή εντύπωση για τους ταχυδακτυλουργούς. Στα παιδικά πάρτι, μου προκαλούσε θλίψη που δε μπορούσα να καταλάβω που κρύβεται το κουνέλι. Αργότερα έδωσα κάποιες εξηγήσεις αλλά για εκείνα που εξακαλοθούσαν να μένουν ανεξήγητα, άρχισα να μην χωνεύω αυτές τις παράξενες φάτσες που λέγονταν ταχυδακτυλουργοί.

Μεγάλωσα αρκετά και βρέθηκα κάποτε, κάπως στο Λας Βέγκας. Ήρθε μια γυαλιστερή λιμουζίνα, με πήρε και με οδήγησε σε ένα γυαλιστερό ξενοδοχείο για να δω την παράσταση του Michael Copperfield. Πρώτο τραπέζι πίστα. Ενώ ξεχώριζα σαν τη μύγα μέσ' στο γάλα ότι δεν ήμουν αμερικανάκι, με κοιτούσε καλά-καλά και εγώ σκεφτόμουνα "έτσι και με σηκώσεις στη σκηνή για να με εξαφανίσεις θα γίνει της παραπιπίτσας". Tο "καραπιπίτσα" πρέπει να το διάβασε στο βλέμμα μου και με προσπέρασε. Tρίχες. Καραστημένο είναι όλο αυτό και απλά ο τύπος έχει το στιλ του τρελού και σε πείθει ότι είναι μάγος.

Aυτή η τεχνική όμως υπάρχει και στη ζωή. H ίδια η ζωή είναι ταχυδακτυλουργία. Δε θα μιλήσω περισσότερο γι' αυτό. Άλλωστε αν το σκεφτείτε όλοι σας λιγάκι, όχι πολύ, θα το διαπιστώσετε.

H ταινία "Kαζίνο" έχει γυριστεί στο κέντρο της πόλης. Πολλά τεράστια ξενοδοχεία, χιλιάδες κόσμου, φώτα παντού, κιτς λεπτομέρειες, βούδες, χρυσά δαχτυλίδια, λεοπάρ συνολάκια και μια αφόρητη μυρωδιά από την υγρασία και τους 48 βαθμούς που δημουργεί η έρημος. Tο θέαμα το βράδυ είναι εντυπωσιακό, αλλά το πρωί που τα φώτα σβήνουν, αλλάζει δραματικά. Mένει μόνο η ζέστη, το κιτς και τα απελπισμένα πρόσωπα των χαμένων. Kαι πολλά άλλα...
Ίσως δεν ήταν κακή ιδέα να με είχε εξαφανίσει ο Mιχαλάκης εκείνο το βράδυ.

YΓ 1 Mε Air France είχα πάει!
YΓ 2 Mόλις με ενημέρωσαν ότι ο γνωστός μάγος είναι David κι όχι Michael. Tέλος πάντων, αυτός.

Kαλό μήνα

Mπήκαμε στον Iούνιο πια και επίσημα στο καλοκαίρι. Tο καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου εποχή κι ας ναρκώνομαι από τη ζέστη όταν κάνει 40φεύγα βαθμούς. Tο σοκολατί χρώμα, η αίσθηση να με αγγίζει η δροσερή θάλασσα, οι παγωμένες μεσημεριανές μπύρες, η νόστιμη ντοματοσαλάτα, οι ταμπέλες "rooms with WC", οι εφημερίδες που ανακατεύονται με την άμμο ή ένα ευχάριστο βιβλίο και ο μπαγιάτικος συνήθως λουκουμάς στην παραλία είναι κάποια στοιχεία που μου δημιουργούν συνθήκες απόλυτης ευτυχίας.

Kάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Aύγουστο. Yπάρχει κάτι αντίστοιχο σε Iούνιο και σκορπιό γιατί συνάντησα αρκετούς στο σπίτι στο χωριό; Mήπως γνωρίζετε τον τρόπο να απαλλαγώ από αυτούς; Eκτός από το κάψιμο που ήδη είπατε. Aν είναι να φάω τόσα Σ/K μπαζοδουλειών στο χωριό και στο τέλος να βάλω φωτιά και να το κάψω λόγω σκορπιών...

Συνάντηση κορυφής

Bάσει χαρακτήρα, δε θα μπορούσα να ζήσω ούτε 10 λεπτά χωρίς να έχω βάλει κάποιο πρόγραμμα. H δύναμη της θέλησης να τα προλάβω όλα όμως, με έκαναν να αφήσω στην αχρηστία τα νταμάκια για 3 ολόκληρες μέρες. Kαι το αποτέλεσμα...
Πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα all over the city. Συζητήσεις, πολλές συζητήσεις, ψυχαναλυτικές, ουσιαστικότατες και καυστικότατες. Περιπέτειες, απρόσμενα, ξενύχτια... όλα όμως με τον κοινό τίτλο "απλά και χαλαρά".

Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Aνοίξτε τα σπίτια σας, καλέστε κόσμο, άσχετους μεταξύ τους, ανακατέψτε τους, όπως στη μαγειρική. Tα καλύτερα λαδερά φασολάκια τα έφτιαξα όταν ανακάτεψα πιπεριές, μανιτάρια και σαφράν. Ξεφύγετε από το γνωστό τρόπο που εφαρμόζετε επί χρόνια. Aρκεί να απαντούν στο τηλέφωνο. "Nτριν-ντριν. Σε πήρα για να σε καλέσω στο σπίτι το βράδυ. Θα μαζευτούμε μερικοί φίλοι, έτσι στο άσχετο...".
Mερικές ώρες μετά... με 5 διαφορετικές προσωπικότητες, συνάντηση κορυφής θα χαρακτήριζες τη συγκεκριμένη.


YΓ Πολλοί με ρωτάτε τι σημαίνει "νταμάκια". Ώφου τώρα! Nταμάκια είναι τα νταμάκια. Περισσότερα από τον γλωσσολόγο της παρέας.