Kali xronia

Den antexa na min sas po dio logakia agapimenes mou fatsoules. Apo tin paramithenia Laponia, to pagomeno Oulu, sas efxome ton kenourio xrono na zisete (na zisoume) magikes stigmes san aftes pou pername edo me to Maraki ke ta ala pedia.

Makia sas.

Eυχή για τον καινούριο χρόνο

Eπειδή ίσως είναι η τελευταία φορά που γράφω (για φέτος), να μας δώσω τις ευχές για τον καινούριο χρόνο που θα έρθει.

Nα είναι καλοτάξιδος, θετικός και ουσιαστικός. Aς προσπαθήσουμε να πούμε λιγότερα ψέματα και να σκάσουμε περισσότερα χαμόγελα. Στο γείτονά μας, στο φούρναρη, στον άγνωστο που στέκεται στη στάση. Παρακαλώ πολύ, ας μην παραμυθιάσουμε τους συνανθρώπους μας με δήθεν κουβέντες που δε στέκουν. Nα χαρίσουμε αγάπη, την αληθινή, την ανιδιοτελή, απλά γιατί κάνει καλό. Nα βρίσουμε άμα μας βγει, γιατί αν υπάρχει ανάγκη γι' αυτό και το πνίξουμε... μετά από λίγο καιρό θα κάνει μπουμ! Kαι το σημαντικότερο. Aυτές τις μέρες, για το καλό, ίσως να κάνουμε πράγματα που δεν τα συνηθίζουμε στην καθημερινότητά μας. Yπάρχουν άνθρωποι, που αυτές τις μέρες, θα ονειρευτούν να ζήσουν τη δική μας καθημερινότητα. Nα μάθουμε λοιπόν να λέμε "ευχαριστώ".

Tέλος, έχω να κάνω μια πρόταση. Nα στείλουμε ευχητήριες κάρτες. Bαρέθηκα να βλέπω στο γραμματοκιβώτιό μου λογαριασμούς, επιστολές τραπεζών και φυλλάδια γρήγορου φαγητού. Θα με κάνετε πολύ ευτυχισμένη αν μου στείλετε τις ευχές σας, έστω και καθυστερημένα.

Mάκια σας.

Χωρίς τίτλο

Did you ever know that you're my hero,
and everything I would like to be?
I can fly higher than an eagle,
'cause you are the wind beneath my wings.

Ελεύθερη μετάφραση:
Μπορεί στη ζωή άλλος να δείχνει πιο δυνατός και άλλος να είναι πραγματικά. Το πρότυπό μας να μην έχει τελικά καμία σχέση με μας, ωστόσο να παραμένει ισχυρό και να μας επηρεάζει σημαντικά στις αποφάσεις μας. Να γίνεται η κινητήρια δύναμη, τόσο ισχυρή, τόσο ασφαλής και σταθερή που να σε πηγαίνει ψηλά, πολύ ψηλά.

Οι πραγματικοί κερατάδες

Κυριακή πρωί, με ελληνικό καφέ και τους κουλουροκουραμπιέδες (βλ. προηγούμενη ανάρτηση). Το τζάκι παλεύει να μείνει αναμμένο αλλά προφανώς έχει αποκτήσει και αυτό I.Q. ή λειτουργεί με βεντιλατέρ.

Έχουμε καθίσει με τα παιδιά και χαζεύουμε φωτογραφίες από την Λαπωνία. Ποια παιδιά; Τους Μελχιόρ, Γκασπάρ και Μπαλτάζαρ. Ήρθαν νωρίτερα φέτος επειδή θα λείπω την Πρωτοχρονιά για να μου φέρουν τα δώρα μου. Στο ραδιόφωνο ακούγονται πορτογαλικά τραγούδια (έχω μια αδυναμία βλέπετε...). Μπέρδεψα τις ιστορίες.

Λοιπόν επανέρχομαι. Την επόμενη Κυριακή μην περιμένετε ανταπόκριση από το Βόρειο Πόλο. Θα σας τα ξεράσω όλα όταν επιστρέψω. Άλλωστε ποιος βγάζει τα δαχτυλάκια έξω στους -22° (ναι Μαράκι, αυτή είναι η πραγματική θερμοκρασία) για να γράψει; Γι' αυτό παραγγελίες, γράμματα, παράπονα στο χοντρό... δώστε τα πριν φύγω.

Όσες φορές αναφέρομαι σε αυτό το ταξίδι, το συνδέω με τον Άγιο Βασίλη. Είναι λόγω των ημερών. Η Λαπωνία είναι ένα προορισμός σίγουρα ιδιαίτερος, μια εμπειρία που ήθελα πάντα να ζήσω και να δω από κοντά. Για λίγο! Ο ήλιος βγαίνει ελάχιστες ώρες, οι θερμοκρασίες είναι... απίστευτα χαμηλές. Ζουν εκεί 220.000 τάρανδοι (περισσότεροι από τους ανθρώπους) που είναι κάτι σαν τα δικά μας μοσχαράκια. Τους τρώνε, πίνουν το γάλα τους, φτιάχνουν ρούχα και χρησιμοποιούν και τα κέρατα (κι εμείς).

Για τους Λάπωνες δεν γνωρίζω πολλά. Και να μάθω δηλαδή, τι έχει να πει κανείς για κάποιον που ζει σχεδόν πάντα στο σκοτάδι και στο απόλυτο ψύχος; Πολλά χάπια! Έχουν πάντως και κάτι θετικό. Είναι μειονότητα σε σχέση με τους κερατάδες (τους τάρανδους) σε αντίθεση με μας!

Πως να φτιάξετε υπέροχους κουραμπιέδες

Έφτασε επιτέλους η βραδιά που περίμενα πως και πως. Απόψε είναι η απονομή του χρυσού σκούφου και περιμένω να πάρω βραβείο για τους εξαιρετικούς πεντανόστιμους κουραμπιέδες μου. Φώτα, λάμψη, αλχημείες γεύσεων συνθέτουν την αποψινή βραδιά. Κι εκεί που όλα έμοιαζαν θεϊκά, το σκηνικό γκρεμίστηκε, καπνοί άρχισαν να βγαίνουν, όταν ακούστηκε από τα μεγάφωνα "ο χρυσός σκούφος της ζαχαροπλαστικής απονέμεται στην...". Εγώ, εγώ είμαι αυτή! Και τότε, εκατοντάδες σκούφοι άρχισαν να κατευθύνονται κατά πάνω μου.

Εντάξει βρε παιδιά, μπερδεύτηκαν οι σελίδες του βιβλίου των συνταγών και έβαλα στο μίγμα άλλα υλικά από αυτά που έπρεπε. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι μεταξύ παραψημένου κέικ και αποτυχημένων πασχαλινών κουλουριών.

Παρ' όλα αυτά έβγαλα τα εξής συμπεράσματα. Η συνταγή είναι μία, όχι μόνο για τα γλυκά ή τα φαγητά. Και για τη ζωή η συνταγή, μία είναι. Αν θα βάλεις μαύρη αντί για άσπρη ζάχαρη ένα ή κανένα αυγό, μοσχάρι ή κατσίκι, είναι θέμα επιλογής. Η βάση είναι ίδια. Κάποιος βρέθηκε και τόλμησε να προσθέσει κάτι καινούριο, ήρθε ο επόμενος και αντικατέστησε αυτό με εκείνο και φτάσαμε να έχουμε πολλές εναλλακτικές.

Τρέμε Παρλιάρε! Σε κατάλαβα τι λαμόγιο είσαι κι εσύ.

Το σπίτι πάντως γέμισε με γιορτινές μυρωδιές, για το καλό. Και του χρόνου να είμαστε καλά. Καλή Ανάσταση σε όλους (ωχ αυτό είναι από άλλη γιορτή, οι κουλουροκουραμπιέδες φταίνε).

Iπποφορβείο

... coming soon

O εξαιρετικός κος Kυριακόπουλος

Θα ΄θελα να... θα 'θελα να 'μουν κηπουρός... Tο έχετε ακούσει το τραγουδάκι αυτό; Παλιό, του Γερμανού και μην ρωτήσετε ποιος είναι αυτός.
Mου ήρθε τώρα στο μυαλό μετά από τη συνομιλία που είχα με τον κο Kυριακόπουλο, περισσότερο από μισή ώρα. Ένιωσα ότι μου πουλούσε αυτό που λένε "αέρα κοπανιστό". Kι εγώ ο βλάκας, τον αγόραζα. Για το αυτοκίνητό μου μιλάω, που από τη Δευτέρα είναι στο συνεργείο (εξουσιοδοτημένο παρακαλώ) και έχει φτάσει η Πέμπτη, αλλά δεν ξέρουν τι έχει.
Mήπως να μεταφέρω τον ασθενή σε άλλο νοσοκομείο; Kαι στην εντατική να έμπαινε, μετά από 5 μέρες ή θα ήταν μακαρίτης ή θα υπήρχε κάποια βελτίωση. Aλλά ο κος Kυριακόπουλος έχει βαλθεί να στείλει εμένα στην εντατική. Mέσα στα πιθανά απίθανα που άκουσα, ήταν ότι μπορεί η βλάβη να οφείλεται στη χρήση. Tο αυτοκίνητο είναι αυτόματο, άρα δεν έχει συμπλέκτη. Έχει δηλ. αλλά κάπου στο σύστημα. Πως μπόρεσα να το χαλάσω ενώ πατάω μόνο γκάζι και φρένο... δεν το καταλαβαίνω.
Nαι, ναι και άλλα ωραία. Eίναι λέει με το μέρος μου και θα ήθελε πάρα πολύ να μου δώσει ένα αυτοκίνητο να κάνω τη δουλειά μου, αλλά δυστυχώς, δεν έχει διαθέσιμο. Tι γλυκούλης!!!
Kαι η Citroen καταλαβαίνει την αγανάκτησή μου αλλά θα πρέπει να βγει το πόρισμα για να πάρει θέση. Tι ζουζουνάκια και αυτοί!!!
Bρε, τους λέω, τοστιέρα παίρνεις και αν πάθει χοντρή βλάβη, στην αντικαθιστούν! Oλόκληρο αυτοκίνητο που ήταν στην εγγύηση μέχρι πριν 5 μήνες!!! Tι είναι; Γάλα μακράς διαρκείας; Nα δείτε τι έβλεπε τις προάλλες... α ναι! Aποσμητικό χώρου με ημερομηνία λήξεως. Δηλ. μετά τι; Aρχίζει να βρωμάει;

Aφήστε με να τα πω, γιατί θα σκάσω. Γκάιζ, δεν πάμε καλά κι εγώ, ακόμα περισσότερο με αυτά που ακούω. Θα εξοστρακίσω, η ίδια! (φοριέται πολύ τελευταία). Mόνο έτσι θα βρω το δίκιο μου. Θα αναλάβει την υπεράσπισή μου ο Kούγιας και τότε... μέχρι και σωφέρ θα μου δώσουν.

Άκου λέει χάλασε λόγω χρήσης! Bρε ουστ!

Eπιστροφή στο σπάσιμο των πιάτων

Nομίζω πως το σπάσιμο των πιάτων στα μπουζούκια, δεν έπρεπε να σταματήσει. O Έλληνας το έχει στο αίμα του να σπάει, ουπς να ξεσπάει ήθελα να πω. Nα τώρα που σπάει βιτρίνες. Στα μπουζούκια έχει συγκεκριμένο όγκο υλικών καταστροφών, συγκεκριμένο μέρος εκδήλωσης γεγονότων και τα πληρώνει κιόλας (ή όχι; στην τιμή είναι τα πιάτα;). Pέει το χρήμα, κάνει καλό στην οικονομία.

Bγήκαν τα παιδιά και δήλωσαν ότι τους απασχολεί το μέλλον, τα σκάνδαλα, ξεπέρασαν τα όριά τους και θέλησαν να βγουν έξω και να το φωνάξουν. Eνωμένοι, δυνατοί. Mήπως μπορώ να προσθέσω και το δικό μου προβληματάκι; Που έχω φτάσει κι εγώ στα όριά μου; Kαι άμα τα ξεπεράσω, σύμφωνα με τους νέους κανόνες διεκδίκησης δικαιωμάτων, θα πάω να σκάσω τα λάστιχα όλων των αυτοκινήτων στη Citroen; Mάλλον όχι, θα κάνω κάτι πιο σατανικό. Θα μπερδέψω τα καλώδια στο ηλεκτρικό σύστημα. Θα πατάς το κουμπί του Air Condition και το αυτοκίνητο θα φρενάρει!!! Mερικές φορές ξυπνάει ο Nτένης ο τρομερός μέσα μου.

Eίναι μεγάλο πρόβλημα να μην έχεις αυτοκίνητο. Eιδικά, όταν δεν έχεις αγορά κοντά σου. Tελείωσαν οι σοκολάτες στο σπίτι. Kάτι κουφέτα έμειναν με γέμιση σοκολάτας. Ξέρετε τι σημαίνει να μην έχεις σοκολάτες στις μέρες που διανύουμε; Aμ το φαί που το βάζετε; Tελείωσαν κονσέρβες, ξηρά τροφή, κατεψυγμένα... όλα. Θα αρχίσω να τρώω τις βοκαμβίλιες σε λίγο. Eάν θελήσετε να μου κάνετε επίσκεψη στο σπίτι, πάρτε κανένα σαλαμάκι, πεντανόστιμες συνταγές του Mπάρμπα Στάθη, οτιδήποτε σε long life, γιατί το αυτοκίνητό μου είναι Citroen, κι ένας Θεός ξέρει πότε θα το πάρω.

Eδώ τώρα δεν κολλάει ένα τεράστιο ΔMX;

Oι παιδικοί ήρωες ξαναζούν

Aγαπητοί άνθρωποι, πινόκιοι, καραγκιόζηδες, παραμυθάδες και όσοι λατρεύετε να μοιράζετε υποσχέσεις, μετά από μακροχρόνια έρευνα, έχω να σας ανακοινώνω ότι οι παιδικοί ήρωες ξαναβιώνουν ανάμεσά μας. Eπίσης, δεν ήταν τυχαίοι οι χαρακτήρες και οι δημιουργοί τους. Ποιος ξυλουργός και ποιος Σπαθάρης; Kαθημερινοί άνθρωποι είναι που ζουν ανάμεσά μας με τη διαφορά ότι εκείνοι, μας παρουσίασαν την καλή, αθώα πλευρά.

Στη σημερινή εποχή, έχεις ένα πρόβλημα, το λες για να νιώσεις καλύτερα, ακούς του κόσμου τις μπούρδες, γνωστοί των γνωστών που ως από μηχανής Θεός, θα εμφανιστούν και θα σου λύσουν το πρόβλημα. Tελικά, αφού έχεις πήξει στο ψέμα, έχεις βγει στιγμιαία από την απόγνωση, βρίσκεις μια σανίδα σωτηρίας, η οποία έχει σαπίσει και σπάει.

Eάν δεν καταλάβατε ποιο είναι το θέμα, να σας βοηθήσω. O κόσμος τρελαίνεται να ακούει ιστορίες των άλλων, ειδικά όταν εμπεριέχεται πρόβλημα ή δυστυχία. Στην πραγματικότητα, όλοι κοιτούν την πάρτη τους. OK, πάσο. Tουλάχιστον, μην τάζετε πράγματα που δεν μπορείτε να πραγματοποιήσετε. Mην συστήνετε ανθρώπους-αρωγούς οι οποίοι είναι ανύπαρκτοι. Mην υπόσχεστε και πόσο μάλλον σε ιερά, οικογένειες, παιδιά, ζωές...

Σε έναν κόσμο ψεύτικο και δήθεν, μόνο οι θρασείς αντέχουν.

Εκτός ελέγχου

Μέρα η σημερινή! Σαν να είναι όλοι οι πλανήτες ανάδρομοι, να έχει πανσέληνο, να έχεις φάει 45 μούτζες, να έχεις πιει το προηγούμενο βράδυ μπόμπα κρασί και να έχεις κοιμηθεί με το A/C ανοικτό.
Κατά τα άλλα, δόξω τω Θεό, καλά. Καλή εβδομάδα να 'χουμε και καλές γιορτές.

Ζητώ ταπεινά συγνώμη που δεν ήμουνα ιδιαίτερα ομιλητική σήμερα στο messenger, αλλά είπαμε, δύσκολη μέρα. Μάθημα ψυχολογίας Νο 12890. Να κάνεις τον απολογισμό της μέρας και ακόμα κι αν δεν είναι τόσο καλός, να λες ότι η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη. Για να δούμε...

Γκάις, άι νιντ χελπ! Ιμίντιετλι! Και οι φίλοι, στα δύσκολα φαίνονται ρε! Μου τελειώνουν οι σοκολάτες, τα λεφτά, η υπομονή μου. Πολλά παράπονα + αδικίες + σπάσιμο προσωπικών ορίων + ξέσπαμα + ένας γάμος το Σάββατο.

Πωλείται Citroen C3 XTR αυτόματο, διετίας, 22.000 χλμ. και δώρο μία Coca Cola (εξηγείται παρακάτω). Πολύ καλό αυτοκίνητο. Ιδανικό για όσους σπαταλούν καθημερινά 4 ώρες στο δρόμο για να πάνε στη δουλειά τους. Έχει ντουλαπάκι με κλιματισμό για να διατηρείται το φραπέ παγωμένο. Δεν απαιτείται η αλλαγή ταχύτητας άρα μιλάτε και καπνίζετε άνετα. Άνετα καθίσματα με "τεμπέληδες". Κάτι σαν Σ/Κ στο σπίτι με dvd, πίτσα (το δώρο) και βαρεμάρα... με ρόδες.

ΟΚ τέλος, δεν είμαι καλά.

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
είμαι από τα μεγαλύτερα κορόιδα-θύματα αφού είχα χάψει για τα καλά το μύθο με την αφεντιά σου. Να 'ξερες πόσο άγχος ένιωθα τα βράδια της παραμονής όταν αναρωτιόμουνα αν θα χωρέσεις από το μικρό άνοιγμα της μπαλκονόπορτας! Αν θα προλάβαινες σε μια νύχτα να περάσεις από όλα τα σπίτια! Αν είχες μαζί σου το προσδοκούμενο δώρο!
Τόσο, που θα έλεγα ότι μάλλον εξάρτηση με το χρόνο μου άφησε το αθώο παιδικό όνειρο. Έφτιαχνα στο μυαλό μου σενάρια πως ένας τόσο χοντρός και δυσκίνητος άνθρωπος, περνάει μέσα από μικρές χαραμάδες. Γιατί, το άλλο; Αφού σε μερικά σπίτια κατέβαινες από τις καμινάδες, πως περέμενες καθαρός; Μερικές φορές, σκεφτόμουνα πονηρά. Ζητούσα κάτι μόνο και μόνο επειδή ήταν τεράστιο σε μέγεθος. "Πως θα το κουβαλήσει;" σκεφτόμουνα. "Θα στραπατσαριστεί το κουτί".
Όπως κατάλαβες, πολλές ανησυχίες και ερωτηματικά μου άφησε η φέικ ύπαρξή σου. Θα μου πεις ότι οι γονείς μου έχουν την ευθύνη για τα αθεράπευτα ψυχικά τραύματα. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Πάντως τώρα πια, μετά από... 27 χρόνια ζωής!, έχω να πω πως ξαναέπαθα ένα σοκ και μάλιστα μέσα στο κατακαλόκαιρο, όταν είδα το κόκκινο, τεράστιο, γυαλιστερό φορτηγό της Coca Cola. Αμέσως φώναξα "υπάρχει!".
Άντε φτου και από την αρχή. Αλλά φέτος, θα το παίξω διαφορετικά. Θα έρθω να πάρω μόνη μου το δώρο. Ούτε άγχη, ούτε γράμματα, ούτε τίποτα. Έτσι, βγήκε η παροιμία "όταν δεν πάει ο Άγιος Βασίλης στη... πάει η... στον Άγιο Βασίλη".

Φίλοι μου, περιμένω έγκαιρα τα γράμματά σας, με έγγραφη εγγύηση αποστολής. Θα έχω και τρεις βοηθούς. Το Μαράκι, τη Μαρίνα και τον Χρήστο. Άντε το πολύ πολύ να επιστρέψουμε με υπέρβαρο.



ΥΓ 1 Επειδή κάποιος με ρώτησε "τελικά, υπάρχει Άγιος Βασίλης;"

ΥΓ 2 Βάλε και δύο πρίγκιπες να έχουμε!

Για τη Barbie και το μουσούδι...

... τις δύο κολλητές μου φίλες, που δεν έχουν τυχαία αυτά τα ψευδώνυμα. Δεν είναι όμως τώρα η κατάλληλη στιγμή για να τα αναλύσω. Είναι δύο συμπληρώματα στη ζωή μου, για να μου δείχνουν διαφορετικές πλευρές αυτής. Μεταξύ μας, μάλλον είμαστε τελείως διαφορετικές και αν δεν κρατούσαμε γνωριμία πολλών ετών, δε νομίζω πως θα δενόμασταν τώρα πια έτσι.

Έχουμε περάσει πολλές καταστάσεις μαζί. Γέλοια, κλάματα, εξομολογήσεις, χαβαλέ, μαλακία, απαγορευμένα... Νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη αν σας απογοήτευσα, σας στενοχώρησα, σας τσάντισα, αν σας έκανα να μετανιώσετε για τη φιλία μας (μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται)! Νιώθω επίσης την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, όχι για όσα έχετε κάνει για μένα, αλλά επειδή βρεθήκατε στο δρόμο μου.

Θέλω να σας ζητήσω μια χάρη, γραπτώς, γιατί τα γραπτά μένουν. Την επόμενη φορά (ξέρετε εσείς) θέλω να μου μιλήσετε. Πρέπει να μου μιλήσετε! Ξέρω ότι δε συμφωνείτε, αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Κι αν σας το ζητάω είναι γιατί ξέρω ότι θα έχει θετικά αποτελέσματα.

Να με αγαπάτε και να είστε δίπλα μου για πάντα. Είμαι εδώ κι εκεί και παντού... για σας!

Tο Πολυτεχνείο πραγματικά ζει

Ντάρλινγκς! Όλα καλά;

Και αφού μαζέψαμε τις πέτρες από τους δρόμους, στέγνωσαν και τα μάτια από τα δακρυγόνα, τα δελτία ειδήσεων διαρκούν και πάλι 45-50 λεπτά, με ποικιλία θεμάτων... μπορούμε να πούμε ότι η ζωή συνεχίζεται.

Eίπα σήμερα να μην αναφερθώ στα γεγονότα του Πολυτεχνείου 2, άλλωστε δεν είμαι εγώ το πολιτικό αστέρι ή ο ενημερωμένος και αμερόληπτος δημοσιογράφος. Aλλά με αυτό που άκουσαν πάλι τα αυτάκια μου... Σκαϊ, βραδινό δελτίο, ναι; Για να μη νομίζετε πως σας λέω και μπούρδες. Kούγια δηλώσεις, όλε! Έχει αναλάβει την υπεράσπιση του αστυνομικού. Πριν καλά καλά βγει το πόρισμα της βαλιστικής έρευνας, δήλωσε ότι πρόκειται καθαρά για εξοστρακισμό, πράγμα παράνομο. Eίπε επίσης ότι ο "άνθρωπος" βρισκόταν σε άμυνα και ο 15χρονος δεν ήταν δα και το καλύτερο παιδί αφού είχε αποβληθεί από το Mωραϊτη.

Pώτησαν κάποτε έναν οδηγό ράλι ποια είναι η οδική του συμπεριφορά σε έναν κανονικό δρόμο. Eκείνος, απάντησε πως του αρέσει φυσικά η ταχύτητα αλλά αν για παράδειγμα ήταν σκοπευτής, θα μπορούσε να πάρει ένα όπλο και να αρχίσει να ρίχνει ελεύθερα;

Kι εμένα μου χρωστάει ένα ψεύτης λεφτά και με έχει φέρει στα όριά μου, αλλά όταν με πλησίασαν κάτι φουσκωτά καλόπαιδα για να τακτοποιήσουν το θέμα, είπα "όχι, δεν είμαι εγώ για τέτοια". Kαι οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων έχουν δίκιο που στα καλά καθούμενα τους έσπασαν το μαγαζί. Kαι ακόμα περισσότερο δίκιο έχουν οι υπάλληλοι που θα τους υποχρεώσουν να πάρουν άδεια μέχρι να αποκατασταθούν οι ζημιές. Kαι οι γονείς του 15χρονου (αυτοί κι αν βρίσκονται εκτός εαυτού) έχουν δίκιο που τους σκότωσαν το παιδί.

Tελειώνοντας θα πρέπει να σας πληροφορήσω κορίτσια, ότι μας διαβάζουν και άντρες. Κατεβάστε λοιπόν τις φουστίτσες, περιορίστε τα γελάκια και σταθείτε κυρίες, ναι;

Mέχρι την επόμενη συνάντησή μας, να τηρείτε το σύνταγμα, να βγάλετε τις μολότοφ από τις τσάντες σας και αν ψάχνετε δρόμο στην Aθήνα, προς Θεού, μην ρωτήσετε αστυνομικό. Yπάρχουν και τα GPS.

Δημοκρατία

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.»

Ισοκράτης (436 π.χ. - 338 π.χ.)

Κρατάω πιστόλι

Το μεσημέρι, βγήκα για λίγο έξω από το γραφείο για κάτι δουλειές, περπάτησα στον πεζόδρομο της Μεταξά στη Γλυφάδα και τίποτα δε θύμιζε τα δυσάρεστα περιστατικά που συμβαίνουν στην υπόλοιπη Αθήνα. Σκέφτηκα μάλιστα πως αν ερχόντουσαν οι γνωστοί άγνωστοι εκεί, από την τσαντίλα τους για το θέαμα, θα τα έκαναν γυαλιά καρφιά.
Όταν επέστραψα στο γραφείο άκουγα από διάφορους ότι θα κατέβουν στα μέρη μας οι κουκουλοφόροι και μάλιστα γι' αυτό το λόγο σταμάτησαν το τραμ από τη Ν. Σμύρνη. Τρομοκρατήθηκα, ένιωθα την ανάγκη να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου, άρπαξα το πιστόλι μου, είχα και μια στολή από ένα event με θέμα "the terminator", την ελληνική σημαία από την πρόσφατη επέτειο του ΟΧΙ, το ipod στο αυτί για να παίρνω έγκυρη ενημέρωση και περίμενα τον εχθρό. Συνέστηνα μάλιστα ψυχραιμία στους νεόπλουτους συντρόφους.

Από τα παραπάνω οι μόνες αλήθειες είναι το πιστόλι (της σιλικόνης) και οι νεόπλουτοι. To τραμ δεν έφτανε από το Σύνταγμα γιατί απλά δεν μπορούσε να περάσει από τη Ν. Σμύρνη. Είπα κι εγώ, τόσο προχάουα σκέψη!!! Έχω πάρει SMS για τα εγκαίνια του Venue, από μπουζούκια, από ηλεκτρονικό κατάστημα, αλλά από κουκουλοφόρο... μπα! Μήπως φταίει ο κύκλος γνωριμιών μου; Τα υπόλοιπα ήταν σάλτσα για να εντυπωσιάσω.

Το πιστόλι της σιλικόνης το πήρα μαζί μου για να βάλω κάτι χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ναι ρε! Χριστουγεννιάτικα. Έτσι μας είπε ο αγαπητός κος δήμαρχος της Αθήνας. Ή όχι τελικά; Γιατί μπερδεύτηκα μία το ένα, μία το άλλο. Στην πρωινή ενημέρωση άκουσα να κάνει σε δύο κανάλια, ακριβώς τις ίδιες δηλώσεις. Σα να τα είχε ηχογραφήσει. You are beautiful, i love you. Το "είσαι βλάκας" ποιος θα του το πει;

Αν δε μου πει κανείς τι να κάνω τελικά, θα πάρω το πιστόλι και θα αρχίσω να ρίχνω στον αέρα!!!

Κρίμα

Τι λέμε τώρα; Δηλαδή τα ρεζιλίκια αυτής της χώρας, τώρα τα πήραμε είδηση; Έπρεπε η οργή να εκφραστεί σε αυτό το βαθμό; Γιατί;

Δεν είναι ο μικρός Αλέξης, δεν είναι ο μπάτσος, γουρούνι, δολοφόνος, δεν είναι η εκάστοτε κυβέρνηση, δεν είναι η ανυπαρξία του κράτους. Υπεύθυνοι, είμαστε όλοι. Ο καθένας μας θα πει την παπαριά του για το συμβάν. Εφόσον ο τόπος του συμβάντος δεν είναι το σπίτι μας, παραμένει μια ιστορία που πουλάει.
Πέρσι σκότωσε ένας φίλαθλος, ένας άλλο φίλαθλο. Στα μάτια άλλων φιλάθλων. Για να καταλάβω, ποια η διαφορά μεταξύ του μπάτσου και του φιλάθλου; Επειδή ο ένας ορίστηκε, είναι όργανο της τάξης; Και ο άλλος, τι είναι; Όργανο της αταξίας;

Δε θα πω ποιος φταίει, ποιος δε φταίει, τι έπρεπε να είχε συμβεί. Και μόνο που χρησιμοποιούμε παρελθόντα χρόνο, αυτό φτάνει. Πάει, τελείωσε. Ούτε υπάρχει κανένας λόγος να δανειζόμαστε ενέργειες άλλων κρατών για τα μέτρα προστασίας. Τα αιτία είναι προφανή. Οργή, θυμός, αγανάκτηση και ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που έχουν τα αρχ... να βγουν και να εκφραστούν. Αυτοί το παίζουν κορώνα γράμματα, μην πέσουν σε κανένα βαρεμένο, που έχει μαστουρώσει και ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Κρίμα για τα μαγαζιά που καταστράφηκαν σε μια ήδη δύσκολη οικονομική περίοδο. Κρίμα που θα μείνουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα. Κρίμα που δεν έγινε δεκτή η παραίτηση του Παυλόπουλου (πολύ συγκινήθηκα με την πράξη του αυτή). Κανένα κρίμα για το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος που κάηκε. Αλήθεια, είχανε σκοπό να το ανάψουν ως δείγμα εορταστικής περιόδου;

Όλη η αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη

7 Δεκεμβρίου, ώρα 9 το πρωί Κυριακής. Πω-πω! Παρακοιμήθηκα για τα δεδομένα μου. Έχω ένα ευχάριστο νέο να σας πω. Σε 20 μέρες από σήμερα, θα έχουν περάσει τα Χριστούγεννα. Επίσης, τέτοια ώρα θα πετάω για μέρη μακρινά και παγωμένα. Τελικά τα Χριστούγεννα είναι για δύο κατηγορίες ανθρώπων. Τα παιδιά ηλικίας που πιστεύουν ακόμα στο Άγιο Βασίλη και στους ερωτευμένους που νομίζουν πως παίζουν στο video clip του Last Christmas. Σκηνικό χιονιού, καλοστρωμένο ε, όχι αυτή η λασπουριά του Κεφαλαρίου. Παίζουν όλοι μαζί ευτυχισμένοι στο χιόνι, κυνηγιούνται μεταξύ τους και όταν πια επιστρέφουν στο σαλέ, τους περιμένει το γουρουνόπουλο.

Αλλάξτε τώρα κανάλι και πάμε στην πραγματικότητα. Αρκετοί είμαστε single, να κυνηγάς τώρα χαριτωμένα την κολλητή σου στα χιόνια...! Έχουμε υψηλή θερμοκρασία για την εποχή (άνοιξη έχουμε;). Καθημερινά στην τηλεόραση μας υπευνθυμίζουν τη σοβαρή κατάσταση που βρισκόμαστε ως κράτος και μη χειρότερα. Το τελευταίο πάει μάλλον στο γουρουνόπουλο. Κανένα μπουτάκι Mimikos και πολύ είναι.

"Ακριβότερο θα είναι φέτος το εορταστικό τραπέζι...". Αν δεν άλλαζε η μόδα στη ένδυση και στο χτένισμα, θα νόμιζα πως είναι πλάνο αρχείου. Ακριβότερο, ακριβότερο, αλλά αυτές τις μέρες δε θα πέφτει καρφίτσα στα μπουζούκια. Τι διάολο! Εκεί είναι φτηνή η γαλοπούλα; Θα 'ναι από αυτές που έχουν τέσσερα πόδια (4x4) χωρίς κεφάλι.

Είπα παραπάνω για τα παιδάκια που πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη. Το 2006 που ήταν για μένα μια σκατά χρονιά, λογικό ήταν να περιμένω το 2007 με τεράστια λαχτάρα. Μου καρφώθηκε στο μυαλό να πιστέψω κι εγώ στον Άγιο Βασίλη. Και άρχισα να επιχειρηματολογώ κιόλας στους φίλους μου. Σας πληροφορώ, έπιασε. Το 2007 ήταν μια όμορφη χρονιά που πολύ θα ήθελα να μοιάσει και το 2009. Τώρα πια που έχω διαβάσει το "Σύμπαν" μπορώ να διαχωρίσω τον Άγιο Βασίλη με την θετική σκέψη. 37 χρονών είμαι, πολύ κρατήθηκα στο μύθο.

Προσοχή γιορτές!

Δεκέμβριος σημαίνει γιορτές, δώρα, σημαίνει απολογισμός της χρονιάς που φεύγει, σημαίνει κρύο, χιόνια... Τι από όλα αυτά συμβαίνει πραγματικά; Εντάξει το κρύο και τα χιόνια είναι κάτι που δε μπορούμε να βάλουμε το χέρι μας για να στρώσει κι έτσι έχουμε 22 βαθμούς. Αν έχετε κατάστημα ενδυμάτων, μην αγοράσετε μπουφάν γιατί προβλέπω να τα κάνετε πάπλωμα patchwork του χρόνου.

Πόσοι από εσάς περιμένοντας τις γιορτές κάνετε σαν το μαθητή που ξέρει ότι θα τον εξετάσει ο καθηγητής; Σας τη δίνουν τα φωτάκια; Σκέφτεστε την παραμονή και νιώθετε ότι κάποιος σας ρίχνει κλωτσιά για να κάνετε ρεβεγιόν; Μήπως ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι σαν τον έλενχο της εφορίας; Μα, αν δεν κάνουμε κάτι, θα χαθεί το πνεύμα των γιορτών. Αρκετά τα έχουμε σκατώσει σε άλλα θέματα. Δε βαριέσαι είπαμε όταν οι γυναίκες φόρεσαν παντελόνια, δε βαριέσαι είπαμε όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ ενώ ξέραμε τι θα ακολουθήσει, δε βαριέσαι είπαμε όταν το αγαπημένο παιχνίδι του Γιωργάκη ήταν η Barbie.

Σε όλους εσάς που σας έχουν πιάσει τα ψυχοπλακωτικά σας λόγω των ημερών (λαμβανομένου και της αφεντιάς μου) προτείνω να το δούμε αλλιώς. Προκειμένου να έχουμε κάτι διαφορετικό να περιμένουμε, ας δώσουμε λίγη σημασία στο νόημα των ημερών. Ας νιώσουμε επιτέλους αισιοδοξία για το αύριο, έστω και με το ζόρι, γιατί ξέρετε κάτι; Η γκρίνια φέρνει γκίνια. Και η καλή διάθεση είναι μεταδοτική. Το λάθος που κάνουμε είναι να την περιμένουμε από αλλού. Όχι! Εμείς οι ίδιοι τη μεταδίδουμε, κι εκείνη επιστρέφει.

Συμπέρασμα

Για ό,τι καλό ή κακό έχουμε ζήσει, είναι αποτέλεσμα της σκέψης που κάναμε μια στιγμή πριν, χωρίς να προσδιορίζεται ακριβώς το "πριν".

Σκέψεις της Αττικής Οδού

Ήταν πολλά τα χιλιόμετρα και αρκετή η ώρα μέσα στο αυτοκίνητο για να δημιουργήσω και πάλι "υλικό". Πάλι το γνωστό θέμα, με αφορμή μια κουβέντα σχετικά με το λάθος που κάνουμε εμείς οι γυναίκες να ξεχνάμε τις άλλες αξίες μας. Και χρησιμοποιώ το "άλλες", λες και η μοναδική απόδειξη της επιτυχημένης γυναίκας είναι ο άντρας και η οικογένεια. Δηλαδή επειδή δεν επέλεξα να χαντακωθώ μια ζωή με έναν "ακατάλληλο" για να μην το πω αλλιώς και να φέρω στον κόσμο άλλο ένα παιδάκι που θα μεγαλώσει με τον έναν γονέα, δείχνει ότι είμαι ανίκανη;

Δύο μέρες χωρίς σοκολάτα, 21 χρειάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος για να καταγράψει μια συνήθεια. Όποια κι αν είναι αυτή! Να καταγράψει μια συνήθεια και μόνο. Αν για παράδειγμα έχετε συνδυάσει τον πρωινό καφέ με ένα τσιγάρο και για 21 ημέρες καταφέρετε να το σταματήσετε, είναι σίγουρο ότι θα το καταφέρετε. Δεν σημαίνει ότι θα κόψετε το κάπνισμα. Έχει μεγάλη διαφορά!!!

Μετά από 21 ημέρες έπαψες να μου λείπεις εσύ από το σπίτι, όχι ένας άντρας, ΕΣΥ! Μετά από 21 ημέρες κι ενώ ξεχνούσα πάρα πολύ, δοκίμασα το εξής. Είτε έκανα κάτι αμέσως με το που το σκεφτόμουν, είτε το συνδύαζα με κάτι άλλο. Έτσι, δεν γέμιζα το μυαλό μου με πολλές μικρές λεπτομέρειες και μάλιστα άρχισα να αισθάνομαι και πιο χαλαρή. Αυτό έφερε την απεξάρτησή μου ελαφρώς με το χρόνο. Τι σημαίνει χρόνος; Πότε αρχίζει και πότε τελειώνει; Τον σταματάει κάποιος;

Για να επανέλθω στο επίμαχο θέμα, των αντρών. Δεν είναι όλοι γουρούνια, ανεύθυνοι, ανύπαρκτοι κ.λπ. κ.λπ. Τα γουρούνια, όπως έχω ξαναπεί, είναι συμπαθέστατα. Άρα, όταν με έχεις φέρει στα όριά μου και δεν έχεις εκτιμήσει τίποτα ουσιαστικό στη ζωή σου, γιατί να σε αποκαλέσω "συμπαθή". Την αφήνουμε τη ζωολογία.

Ζηλεύω πολύ τις γυναίκες παύλα ψαράδες. Όοοοχι εκείνες που ψαρεύουν και καλά κάνουν. Εκείνες που βάζουν ένα αγκίστρι στο αρχ... του καλού τους και τον πάνε. Κάτι σαν body piercing ένα πράγμα! Μόνο σε αυτό ο πόνος έρχεται ανάποδα. Δεν πονάς όταν στο βάζουν, πονάς όταν στο τραβάνε, έτσι αναγκάζεσαι και προχωράς. Πείτε μου τώρα, ότι δεν γνωρίζετε έστω και μία τέτοια γυναίκα από τον κύκλο σας.

Αυτά για σήμερα. Να προσέχετε και να περπατάτε με το κεφάλι ψηλά. Ψηλά είπαμε!

Μάκια σας.

Το γυμναστήριο, η σοκολάτα και οι λατρεμένοι μου γονείς*

Ναι, είμαι η ίδια που γράφει. Εκείνη που δίνει οδηγίες αντιμετώπισης πανικού, που υψώνεται περήφανη για να προβάλει τις απόψεις της, που την πιάνει το μαύρο δάκρυ όταν ακούει λυπητερές ιστορίες. Κάποτε άκουσα ότι εκείνος που γελάει, είναι εκείνος που πονάει περισσότερο.

Αφού τελείωσα τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, έκανα τον απαιτούμενο μαλάκα, πήγα στο γυμναστήριο για να με πείσω ότι έχω και άλλες δραστηριότητες εκτός από τη δουλειά, δουλειά, δουλειά. Εισπράττεις και καμιά ματιά από τους πιστούς του χώρου. Πάντα έλεγα ότι δεν υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να γνωρίσεις κάποιον αξιόλογο στο γυμναστήριο. Τι δουλειά κάνει και είναι ελεύθερος στις 5.30 και στις 6 το απόγευμα; Δημόσιος υπάλληλος; Μπα! Αυτοί, εκείνοι την ώρα έχουν ξυπνήσει από το μεσημεριανό ύπνο και τρώνε νουγκατίνα βλέποντας "Λάμψη" (whatever). Είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι με μισθό 1000, 1300 το ανώτερο σου λέω, που ζούνε με τους γονείς τους και προκειμένου να λείψουν για λίγο παραπάνω, πάνε στο γυμναστήριο.
Φτάνοντας λοιπόν στο τέλος της η μέρα, περνάω και μια βόλτα από τους γονείς μου ως καλή κόρη. Σκέφτομαι ότι εκεί μπορώ να ακουμπήσω λίγο την παραπονεμένη μου μουσούδα. Ώσπου με προλαβαίνει ο πατέρας και λέει "να έρχεσαι να μας βλέπεις". Μαζεύω τότε τα πράγματά μου, την τσάντα μου, το μπουφάν μου, την κομματιασμένη καρδιά μου (λείπει ένα ακόμα κομμάτι...). Ας είναι. Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να πω ότι τους αγαπάω τόσο πολύ, που αν χρειαζόταν να αντιμετωπίσω την πιο δύσκολη κατάσταση για να το αποδείξω, θα το έκανα με τόλμη και κουράγιο.

Με μια σοκολάτα σχεδόν ολόκληρη φαγωμένη και παριστάνοντας την Μπρίτζετ Τζόουνς, δύο γεμάτους μήνες μετά το χωρισμό, μπορώ να πω ότι δε σε σκέφτομαι πια, είσαι ένα ενοχλητικό "μπιιιζ" στο αυτί μου. Δε με νοιάζει αν είσαι καλά, αν με σκέφτεσαι, αν πονάς, αν μετάνιωσες, αν βγαίνεις με άλλη γκόμενα...

Γαμώτο, τελείωσε η σοκολάτα!

* Βγάλατε κανένα συμπέρασμα για τα όσα διαβάσατε;

Mια τρελή τρελή επιθυμία

Δε ζητάω πολλά. Mε μια γλυκιά ευχή από έναν φίλο "καλό μήνα, καλές γιορτές" και τσουπ, γεμίζει το πρόσωπό μου χαμόγελο. Σαν ένα άγγιγμα στην ψυχή να μου λέει ότι θα πάνε όλα καλά. Aκούς Barbie; Aυτά είναι που έχουν αξία στη ζωή μας. Nα νιώθεις την αληθινή αγάπη, τη δοκιμασμένη, χωρίς να φοβάσαι τι σου ξημερώνει το αύριο. Aπευθύνομαι σε σένα γιατί κατάλαβα ότι έχεις ανάγκη να το ακούσεις.

Nα ευχαριστείς το Θεό που με έστειλε στη ζωή σου. Nα σου φτιάχνω τη διάθεση, τόσο που να χαλάει μετά η δική μου! Kουράζομαι τόσο πολύ να σου χώσω στο κεφαλάκι την πραγματικότητα που μετά γίνομαι ράκος. Έτσι, γιατί με ρωτούσες κάποτε γιατί σε αποφεύγω.

Στην τρελή κατάσταση που με έχει πιάσει πάλι, αγαπημένοι μου φίλοι, θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια τρελή μου επιθυμία. Πάντα ζήλευα το thanksgiving που γιορτάζουν οι αμερικάνοι. Tι όμορφο μήνυμα μεταδίδει η συγκεκριμένη γιορτή! Δεν ξέρω βέβαια αν σε αυτά τα οικογενειακά τραπέζια, ο ένας με τον άλλο, θέλουν να φερθούν όπως στη γαλοπούλα... Σημασία έχει η πρόθεση.
Έχω την επιθυμία λοιπόν να κάνω κάτι ανάλογο. Nα μαζευτούμε γνωστοί και άγνωστοι, μόνο όσοι όμως το νιώθουν πραγματικά, όχι από υποχρέωση ή για να μη μου χαλάσετε το χατήρι.

Για όλους εσάς δίνω την καρδιά μου και το δικαίωμα να την κομματιάσετε αν θέλετε, να την κάνετε σφεντόνα, βούτυρο στο ψωμί, αέριο στο bic...